هدایت شده از mesaghمیثاق
⭕️شیوه امیرالمومنین (ع) برای فقر زدایی از جامعه (بخش سوم و پایانی) 🔸 (ع) با برپایی و ، جامعه را از فقر نجات داد. یکی از تعلیماتی که از ائمه اطهار (ع) مخصوصاً امیرالمومنین (ع) برای ما به یادگار مانده است، شیوه برطرف کردن فقر و اختلاف طبقاتی در بستر جامعه است. در حکومت کوتاه امام علی (ع) این مشکل حل شد و این امر به خاطر دو آموزه مهم اسلام است که در ادامه به تبیین دومین عامل آن می‌پردازیم؛ 💠برپایی عدالت اجتماعی و مبارزه با مفاسد اقتصادی (۲) 🔹حضرت نه تنها با جامعه خویش برخورد تندی داشت، بلکه اگر در جایی از حکومت ایشان شمه‌ای به مشام می‌رسید که امکان داشت در آینده فسادی را شکل دهد، آن حضرت به مقابله با آن می‌پرداخت؛ یعنی این‌گونه نبود که آن حضرت منتظر باشد که در جامعه فسادی ایجاد شود و بعد با آن برخورد کند، بلکه در نطفه فساد را خاموش می‌نمود، آنچنان که در نامه امام علی (ع) خطاب به عثمان بن حنیف می‌توان این مطلب را مشاهده کرد که حضرت خطاب به ایشان می‌فرماید: «پس از ياد خدا و درود! اى پسر حنيف، به من گزارش دادند كه مردى از سرمايه‌‏داران بصره، تو را به مهمانى خويش فرا خوانده و تو به سرعت به سوى آن شتافتى، خوردنى‏‌هاى رنگارنگ براى تو آوردند، و كاسه‏‌هاى پر از غذا پى در پى جلوى تو نهادند، گمان نمى‏‌كردم مهمانى مردمى را بپذيرى كه نيازمندان‌ شان با ستم محروم شده و ثروتمندان‌ شان بر سر سفره دعوت شده‏‌اند، انديشه كن در كجايى؟ و بر سر كدام سفره غذا مى‏‌خورى؟». [۱] 🔹عملیاتی کردن دو موضوع «مساوات» و «برپایی عدالت اجتماعی و مبارزه با مفاسد اقتصادی»، بی‌شک اهمیتی فوق‌العاده در رفع بسیاری از مشکلات خواهد داشت؛ دو موضوعی که وظیفه همگان است و تمامی افراد باید برای رسیدن به آن تلاش داشته باشند، چنانکه مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی‌های خویش به آن اشاره کرده و می‌فرماید: «علاج فقر به شکل اصولی در هر جامعه‌ای، از راه استقرار و نظام عادلانه در محیط جامعه است، تا کسانی که اهل دست‌اندازی به حقوق دیگرانند، نتوانند ثروتی را که حقّ همگان است، به سود خود مصادره کنند». این یک وظیفه دولتی و حکومتی است؛ اما مردم هم به نوبه خود وظیفه سنگینی بر دوش دارند. اجرای برنامه‌های اجتماعی فقط در بلندمدت و میان‌مدت و به تدریج امکان‌پذیر است، اما نمی‌شود منتظر ماند تا برنامه‌های اجتماعی به ثمر برسد و شاهد محرومیت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود. 🔹این وظیفه خودِ مردم و همه کسانی است که می‌توانند در این راه تلاش کنند. همه باید خود را موظّف به مواسات بدانند.  یعنی هیچ خانواده‌ای از خانواده‌ های مسلمان و هم‌میهن و محروم را با دردها و محرومیت‌ها و مشکلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آن‌ها رفتن و دست کمک رسانی به سوی آن‌ها دراز کردن. امروز این یک وظیفه جهانی برای همه انسان‌ هایی است که دارای وجدان و اخلاق و عاطفه انسانی هستند؛ اما برای مسلمانان، علاوه بر این‌که یک وظیفه اخلاقی و عاطفی است، یک وظیفه دینی است». [۲] پی نوشت‌ها؛ [۱]. نهج البلاغة، ص ۴۱۶ [۲] خطبه‌های نماز عید فطر، ۱۳۸۱/۹/۱۵ نویسنده: کمالی منبع: وبسایت رهروان ولایت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🛑📢 🆔 @mesagh