🔰 اقامه دین؛ فلسفه حکومت اسلامی «اَلَّذينَ اِن مَکَّنّهُم فِي الاَرضِ اَقامُوا الصّلوةَ وَ ءاتَوُا الزَّکوةَ وَ اَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر».(حج: 41) يعني انتظاري که خداي متعال از متمکّنين در ارض دارد، اينها است که اوّلش «اَقامُوا الصّلوة» بعد «وَ ءاتَوُا الزَّکوةَ وَ اَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَرِ وَ للهِ‌ عاقِبَةُ الاُمور» [است]. اين‌جور نيست که اگر ما به قسط توجّه مي‌کنيم، حق داشته باشيم که از اقامه‌ي صلات و اهمّيت دادن به صلات يا به زکات يا به امر به معروف و نهي از منکر غفلت کنيم، بلکه «اَنِ اعبُدُوا اللهَ وَ اجتَنِبُوا الطّاغوت» (نحل: 36) - که چندين بار اين لفظ و اين مضمون در قرآن تکرار شده - نشان مي‌دهد که اصلاً خداي متعال پيغمبران را فرستاد براي توحيد، براي اجتناب از طاغوت، براي عبوديت خداوند؛ اساس کار اين است. يا وصيتي که خداي متعال در آن آيه‌ي شريفه‌ي سوره‌ي شوري، به نوح و به ابراهيم و به موسي‌ و به بقيه کرده است: اَن اَقيمُوا الدّين؛ (شورا: 13) آنکه مورد نظر است، اقامه‌ي دين است؛ يعني همه‌ي دين را بايد اقامه کرد؛ وَ لاتَتَفَرَّقوا فيهِ کَبُرَ عَلَي المُشرِکينَ ماتَدعوهُم اِلَيهِ اللهُ يجتَبي اِلَيهِ مَن يشآءُ وَ يهدي اِلَيهِ مَن ينيب؛ يعني همه‌ي دين - همه‌ي اجزا و همه‌ي ارکان دين - مورد توجّه است، و معارض اصلي هم در مقابل اين حرکت و اين رويکرد - يعني اقامه‌ي دين بتمامه، بجميع اجزائه، بکلّه - عبارتند از قلدرهاي عالم، مستکبران عالم؛ کَبُرَ عَلَي المُشرِکينَ ما تَدعوهُم اِلَيه؛ (شورا: 13) آنچه تو به آن دعوت مي‌کني، براي مشرکين‌[گران است]؛ يا در آيه‌ي شريفه در اوّل سوره‌ي مبارکه‌ي احزاب؛ ياَيهَاالنَّبِي اتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرينَ و المنِفقينَ اِنَّ اللهَ کانَ عَليمًا حَکيمًا؛ (احزاب: 1) يعني هم عليم است خداي متعال که احاطه‌ي علمي دارد به تمام اجزا و ذرّات عالم و سازوکار زندگي ذرّات، و هم حکيم است؛ با حکمت، راه تو را در اين مجموعه مشخّص کرده و بايد دنبال کني. وَ اتَّبِع ما يوحي‌ اِلَيکَ مِن رَبِّکَ اِنَّ اللهَ کانَ بِما تَعمَلونَ خَبيرًا وَ تَوَکَّل عَلَي اللهِ و کَفي‌ بِاللهِ وَکيلًا؛ (احزاب: 2-3) در مقابله‌ي با اين حرکت تو، دشمني وجود خواهد داشت. بنابراين [قضيه] اين است. #حکیم_انقلاب