🔴📢 وضع موجودِ کارگران، دستپخت چه کسانی‌ است؟ ➖ در ضرورت تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتیِ کارگران 🖊 #سلمان_کدیور: ◀️ اعتراضات کارگری در ایران سال‌هاست با اجرایی شدن سیاست‌های #خصوصی_سازی و تبع آن تعطیلی صنایع و ورشکستگی کارخانه‌ها اوج گرفته است. سیاست‌هایی که هرچند نتایج دهشتناک آن روز به روز ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد، اما با اصرار مسئولین همچنان در حال اجرایی شدن است. 🔸 طی این سال‌ها کارگران که جزو ضعیف‌ترین و البته وفادارترین طبقات جمهوری اسلامی بوده‌اند روز به روز لگدمال‌تر و گرسنه‌تر شده‌اند که نخستین نتیجه آن، بحران‌های امنیتی سال‌های اخیر است که کمترین پیامدش جدایی سیاسی و عقیدتی این قشر، از نظام می‌تواند باشد. 🔹 آنچه متاسفانه به عمق این بحران افزوده و سبب ساز سرکوبی بیشتر کارگران را باعث شده است، نبود نهادهای مدنی یا سندیکاهای قدرتمند کارگری است که در فقدان آن اعتراضات از حالت چانه زنی صنفی، به اغتشاش و درگیری خیابانی نیز رسیده است. ➖ در ایران امروز، تنها دو تشکل، جزو اصلی‌ترین نهادهای غیردولتی حامی کارگران به طور رسمی شناخته می‌شوند. 🔹 اولین آن، خانه کارگر به دبیر کلی علیرضامحجوب است که از سال ۶۹ تا کنون به مدت ۳۰ سال دبیرکلی این نهاد را بر عهده داشته و دارد. علیرضا محجوب، چندین دوره نماینده مردم در مجلس بوده و غالبا در کمیسیون‌های کارگری مسئولیت داشته است و آخرین بار با لیست امید در دوره پیش به مجلس راه یافت. 🔸 دومین تشکل، حزب اسلامی کار به دبیرکلی حسین کمالی است. او هشت سال وزیر کار در دوره هاشمی و چهار سال نیز در کابینه خاتمی وزارت داشته است و هم اکنون در شورای عالی اصلاح طلبان حضور دارد. 🔹 نکته بحث این است که در تمام این سال‌هایی که حقوق کارگران اینچنین به یغما رفته، در تمام سال‌هایی که این طبقه محروم در کف خیابان و دادگاه و زندان مطالبه حقوق بدیهی‌اش را کرده، خبری از آقای محجوب و حسین کمالی و خانه کارگر و حزب اسلامی کار شنیده‌اید؟ 🔸 آیا دیده اید که صدایی از اینها به نفع جامعه کارگری بلند شود و معترض سرکوب آنان گردند؟ چرا هیچکدام از آنها را میان کارگران هفت تپه و آذر آب و کنتورسازی و... ندیده‌ایم؟ 🔺 پاسخ واضح است و آن اینکه این احزاب هرچند به نام کارگران تنفس می‌کنند اما عمیقا در مناسبات حکومتی و سرمایه‌داری امروز قرار دارند. اینها تنها نام حمایت از کارگران را یدک می کشند وگرنه هیچگاه دغدغه شکم گرسنه و چشمان اشکبار این طبقه نبوده‌اند. وجود چنین نهادهای رسمی و بی‌خاصیت و وابسته‌ای بیش از پیش بر لزوم ایجاد و تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتی صحه می گذارد. https://eitaa.com/mesagh