⭕️چرا فقط دو گزینه؟ راه سومی هم هست... 🔘یکی از موضوعات چالشی کشور که همواره در کانون توجهات قرار دارد مساله «#فیلترینگ» است. نکته‌ی جالب در این خصوص طرح یک نگاه صفر و صدی نسبت به این مساله است. یعنی گفته شود در مواجهه با موضوع فلیلترینگ تنها دو گزینه وجود دارد: یا بستن کامل و اعمال فیلترینگ حداکثری و یا رها سازی کامل و عدم فیلترینگ. 🔘و نکته جالب‌تر این است که طرفداران رهاسازی بدون قید اینترنت برای اثبات برحق بودن گزینه مدنظرشان، آسیب‌های فیلترینگ حداکثری و همگانی را مطرح می‌کنند، مثلا این‌که چرا باید یک استاد دانشگاه یا یک پژوهشگر یا یک دانشجو در مراجعه به منابع تخصصی فعالیت خود مجبور به استفاده از فیلترشکن باشد؟ و بعد نتیجه می‌گیرند که باید فیلترینگ کاملا از میان برداشته شود. 🔘سوالی که به ذهن می رسد این است که مگر گزینه‌ دیگری وجود ندارد؟ گزینه سوم این گونه باشد که سطح دسترسی به اینترنت، بر اساس نوع مخاطبان و کاربری آنان تعریف شود. در این صورت نه کاربر تخصصی در استفاده از منابع تخصصی خود با مشکل مواجه می شود و نه کاربر عمومی به ویژه کودک و نوجوانی که وارد فضای مجازی شده‌ است، از محتوای فاسد موجود در آن آسیب می‌بیند. 🔘اگر ریگی به کفش نباشد و کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه، گزینه سوم منطقی‌ترین راهکار حل مساله است. #نه_به_ولنگاری_مجازی