🔺محمد جواد ظریف، نماد تفکر عرفی گرائی بین الملل در برابر گفتمان انقلابی در سیاست خارجی ج.ا.ا 🔸سبحان محمدی / کارشناس روابط بین الملل - ابتدا لازم هست که به دو نکته مفهومی اشاره شود؛ گفتمان عرفی در روابط بین الملل رویکردی موازی و مشابه با لیبرالیسم بین الملل است! این رویکرد تلاش دارد تا با خوشبینی مفرط به ماهیت این حوزه، از روابط بین الملل صرفا یک محیطی مشابه زمین بازی فوتبال ( البته بازی هم، از نوع بازی های دوستانه) را به تصویر بکشد که در آن دوست و دشمنی وجود ندارد و هر چه هست قانون و حقوق است که در این بین، هرچه میزان غنای تاکتیک و تکنیک شما بیشتر باشد، طرف یا طرفین ملزم به تمکین از شما خواهند بود و اگر هم کدورتی پیش آید، نهاد ها و مراجع صالحه ای وجود دارد که به داد تان برسند! اگر هم احیانا دشمنی و خصومتی پدید آمد، بدانید اگر صبر منفعلانه همراه با لبخند طمأنینه واری داشته باشید، جامعه جهانی (کذایی) به احترام شما خواهد ایستاد و در نهایت آن طرف خصم خواهد بود که مورد نکوهش و اخم جامعه جهانی قرار می‌گیرد! در این حد خوش خیال اندیش! - اما گفتمان انقلابی تلاش دارد ضمن اقتدار در دستیابی به بقاء و منافع ملی و اولویت دهی به آن در تصمیم گیری، با اقدامات، بدعت ها و هنجار های غلط و متضادی که توسط قدرت های بزرگ زیاده خواه علیه ملت های مستقل به کار گرفته میشوند هم مقابله مادی و معنوی کند.گفتمان انقلابی در سیاست خارجی به معنای تندروی و خارج از قاعده بازی رفتار کردن نیست! حتی ممکن است با وجود تسلط و تثبیت گفتمان انقلابی در یک ساختار، شاهد رویکرد متفاوتی از یک دولت در روابط خارجی باشیم. مثلا، تاریخ انقلاب اسلامی به ما می‌گوید مدتی کمی پس از انقلاب بنا به دلایلی، دولت موقت با رویکرد عرفی در سیاست خارجی ایران سرکار آمد ( که به همین خاطر، در دولت موقت با اتخاذ این رویکرد عرفی گرایانه در سیاست خارجی، زمینه این توهم برای امریکا دوباره پدید آمد که میتواند سودای نفوذ و تسلط در ایران را در سر بپروراند)! بر اساس گفتمان انقلابی است که در منطقه غرب آسیا و حوزه نفوذ ایران، حمایت از جریان مقاومت صورت می‌گیرد. - به دیدگاه اهل فن و تجربه حداقل یک دهه اخیر، و ایضا واقع گرایان وطنی، احتمالا ظریف فهم از گفتمان انقلاب اسلامی در سیاست خارجی را جایی در دوران تحصیل یا ماموریت در آمریکا جا گذاشته است. رفتار، گفتار، منش و کارنامه ظریف گویای انطباق فکری و عقیدتی و کاری او با رویکرد عرفی ( غیر انقلابی) در سیاست خارجی است. در برجام با همین نگاه در کنار تئوری " توافق بد بهتر از عدم توافق است"، خوشبینانه و غیر واقع بینانه تضمین های لازم را اخذ نکرد و متن برجام نیز به طوری است که هیچ بار حقوقی بر طرفین غربی تحمیل نکرد تا جاییکه در سال ۹۷ و پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای، ایران نه بر اساس برجام، بلکه بر اساس عهدنامه مودت ایران و آمریکا در دوره پهلوی(مورخ ۱۳۳۴) از آمریکا شکایت کرد که آنهم نه تنها به جایی نرسید بلکه بر اساس بندی از آن عهدنامه آمریکا از آن نیز خارج شد. ادامه دارد...