غزلِ دی! دی ماه، ماه عجیبیه! دیماه 1365 مصادف شد با دو عملیات دفاع مقدس. یکی عملیات کربلای 4 که لو رفت و شهدای بسیاری تقدیم اسلام شد و عملیات کربلای 5 که با پیروزی بزرگی همراه بود. اما الان نمی خواهم در مورد اتفاقات دی ماه حرفی بزنم! میخواهم بگویم در همان دی ماه 1365 که کشور درگیر چنین اتفاقات بزرگی بود، امام خمینی رحمت الله علیه حدود 20 غزل سروده اند. غزلهایی که یکی از یکی زیباترند... غزل هایی که گویی مناجات های شاعرانه حضرت روح الله هستند با خداوند متعال. عاشقانه های او هستند با امام عصر ارواحنا فداه... شاید برخی بگویند چرا امام وسط این همه اتفاقات بزرگ نشسته و غزل می سراید؟ به قول رضا احسان پور: چه حرف ها که درونم نگفته می ماند خوشا به حال شماها که شاعری بلدید گاهی یک بیت شعر کوه غمی را با خود حمل می کند که از روی دوش شاعر برداشته است... این قافله، از صُبح ازل سوی‌ تو رانند تا شام ابد نیز، بسوی‌ تو روانند بگُشای‌ نقاب از رُخ و بنمای‌ جمالت تا فاش شود آنچه همه در پی‌ آنند امام خمینی - دی 65