نجات غریق! ✍روح الله کریمی خویگانی آدم های زیادی را می بینم که مدام خودشان را به خاطر گذشته و تصمیمات اشتباه سرزنش می کنند و دچار نشخوار ذهنی می شوند. تو که الان ۳۰ ساله هستی حق نداری تصمیمات ۲۰ سالگی ات را سرزنش کنی. حق نداری به خودت بگویی: «من چقدر آن موقع احمق بودم که به این آقا بله گفتم، چقدر ابله بودم که پدر و مادرش را تحمل کردم، چقدر بی عقل بودم که نرفتم دنبال تحصیلم، چقدر بی عرضه بودم که همان موقع نزدم توی دهنش و احترامش را حفظ کردم....». در رویکرد act در روانشناسی، استعاره ای داریم به نام استعاره «غریق نجات»! می گوید آقای محترم، خانم محترم! عوض اینکه بنشینی و دائم چند سال پیش خودت را به نقد بکشی و مدام او را تنبیه و سرزنش کنی و داغونش کنی، «شفقت» به خرج بده و برو آن آدم کوچک، ناز و نابلد رو از دست سرزنش افکارت نجات بده، بیار نوازشش بکن، ببوسش، بغلش کن، نازش کن و بگو اتفاقاً آن موقع درست ترین تصمیم رو گرفتی، چون تجربه ی الان را نداشتی. چون چاره دیگری نداشتی، کار دیگری از دستت بر نمی آمد..‌. دیگر به افکارت اجازه نده به آن آدم شلاق بزند و سرزنشش کند... باید در شکست ها خودت را بیرون بکشی و نجات دهی. ــــــــــــــــــــــ