⭕️ فتنه طولانی شام/ سفیانی همه رُقبا را ترور و حذف خواهد کرد ▪️بحران جنگ سوریه، به «قتل حاکم دمشق» منتهی خواهد شد. ✍️ مصطفی امیری ▪️فرض کنید قرار است به عصر ظهور برویم. تظاهرات خیابانی در سوریه که متعاقب بهار عربی و با تظاهرات درعا در اعتراض به دستگیری و شکنجه کودکان شروع شد. این «بازی کودکانه» با دیوارنوشته هایی در اعتراض به نظام سوریه همراه گردید. اما با واکنش شدید حاکمیت روبرو شد، در تراث عامه از آن به «لعب صبیان» در ابتدای فتنه شام، تعبیر شده است: ▫️«تَكُونُ فِتْنَةٌ بِالشَّامِ، كَأَنَّ أَوَّلَهَا لَعِبُ الصِّبْيَانِ، كُلَّمَا سَكَنَتْ مِنْ جَانِبٍ طَمَّتْ مِنْ جَانِبٍ فَلَا تَتَنَاهَى‏»[1] ▪️فتنه در منطقه شام آنچنان طولانی می‌شود و هرگاه به دنبال راه‌حلی برای آن هستند، پیدا نخواهد شد و تا زمان ظهور، ادامه خواهد داشت: ▫️«لا یظْهَرُ الْقَائِمُ حَتَّى یشْمَلَ النَّاسَ بِالشَّامِ فِتْنَةٌ یطْلُبُونَ الْمَخْرَجَ مِنْهَا فَلَایجِدُونَهُ»[2] ▪️و هرگاه تصور می‌‏رود که بحران شام و جنگ سوریه در مسیر حل و فصل است، ناگهان شعله‌های فتنه هم‌چون آتش زیر خاکستر از جایی دیگر، خود را آشکار می‌‏سازد: ▫️«تكُونُ بِالشَّامِ فِتْنَةٌ كُلَّمَا سَكَنَتْ مِنْ جَانِبٍ طَمَّتْ مِنْ جَانِبٍ، فَلَا تَتَنَاهَى حَتَّى ینَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ»[3]؛ «لَايَرْفَعُونَهَا مِنْ نَاحِيَةٍ إِلَّا انْفَتَقَتْ مِنْ نَاحِيَةٍ أُخْرَى»‏[4] ▪️سه جریان: اصهب: (حاکمیت)، ابقع (معارضین)، سفیانی (گزینه مطلوب غربی‌ها و یهود) بر سر «قدرت و حاکمیت» در رقابت خواهند بود: ▫️«ثلَاثَةُ بِالشَّامِ كُلُّهُمْ یطْلُبُ الْمُلْك»‏[5] ▪️سرانجام با ورود سفیانی که فعالیت خویش را از وادی یابس در جنوب سوریه آغاز می‌کند و موردحمایت غربی‌ها است: ▫️«يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِس‏»[6]؛ «يُقْبِلُ السُّفْيَانِيُّ مِنْ بِلَادِ الرُّومِ مُنْتَصِراً فِي عُنُقِهِ صَلِيب‏»[7] ▪️ابتدا ابقع و حامیان اش، قتل‌عام می‌شوند و در نهایت با قتل اصهب، سفیانی بر دمشق مسلط خواهد شد: ▫️«أَرْضُ الشَّامِ...يَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِكَ عَلَى ثَلَاثِ رَايَاتٍ: رَايَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ الْأَبْقَعِ وَ رَايَةِ السُّفْيَانِيِّ فَيَلْتَقِي السُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ فَيَقْتُلُهُ السُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثُمَّ يَقْتُلُ الْأَصْهَبَ»[8] ☑️ پی‌نوشت: 1. ابن‌حمّاد، الفتن، ص۲۳۵. 2. نعمانی، الغیبة، ص۲۷۹. حر عاملی، إثبات‏ الهداة، ج۵، ص۳۶۸. 3. مقدسی شافعی، عقد الدرر فی أخبار المنتظر، ص۷۵. 4. متقی هندی، کنزالعمّال، ج۱۱، ص۱۶۳. 5. طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 6. صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۶۵۱. 7. طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 8. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰.