✍آیت الله حسین انصاریان مراحل خلقت انسان در قرآن اینهایی که می‌خواهم بگویم، همه در قرآن است. اگر بخواهم آیاتش را بخوانم، طول می‌کشد، ولی در ذهنم هست. خداوند با ارادهٔ حکیمانه‌اش، قدرتش، رحمتش، احسانش، لطف و خبیربودنش، خاک را هُل داد و به خاک جنبهٔ نباتی، یعنی جنبهٔ نِمُو داد. بعد آن جنبهٔ رشد و نمو و نباتی را جنبهٔ حیوانی بخشید؛ یعنی به آن حیاتِ بالاتر از نباتی داد و بعد اینها را هُل داد تا این خاکِ نباتیِ حیوانی را به صلب پدر و رحم مادر رساند. حالا بخواهم اصطلاح خارجی‌اش را بگویم، چون شما این اصطلاحات را بلدید، این دو را به «اسپرم» و «اوول» تبدیل کرد. یکی را در صلب پدر و یکی را هم در رحم مادر قرار داد. اگر بخواهم عربی‌اش را بگویم، «علق» را در صلب پدر و «نطفه» را در رحم مادر قرار داد. این دو را در تاریک‌خانهٔ رحم مادر، با همدیگر آشتی داد. این دو نر و ماده (اسپرم و اوول) که عاشقانه جفت همدیگر شدند، ده‌بیست روز بعد، این خانم بزرگوار به مادرش می‌گوید که انگار من ویار دارم؛ یعنی مادر، من به‌زودی بچه‌دار می‌شوم. همین‌طور این نطفه را عَلَقه، مُضغه، استخوان‌بندی و گوشت‌بندی کرد. بعد قرآن مجید می‌گوید که خداوند آخرین مرحلهٔ خلقتش را ادامه داد تا تبدیل به یک انسان کامل در رحم مادر شد. آنگاه یک بارک‌الله خلقتی هم به خودش گفت: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ».[4] این را فقط برای من و تو گفته است. کجا بوده‌ایم و به کجا آمده‌ایم! ✍مراقب باشیم شیطان ما را داخل گونی نکند، درِ گونی را ببندد و بعد درِ جهنم باز کند و ما را بیرون بیندازد. خیلی‌ها را داخل گونی کرده است!