✍آیت الله انصاریان زیبایی و عظمت بهشت نوشته‌اند جبرئیل، قدرت پروازی‌اش از همه بالاتر است. ائمهٔ ما فرموده‌اند که یک بار جبرئیل به پروردگار گفت: به من اجازهٔ پرواز می‌دهی تا این بهشت را بپَرم و مساحتش را ببینم؟ خطاب رسید: بپَر، ولی باید قدرت پرشَت را چندبرابر کنی. جبرئیل گفت: عنایت کن.  پروردگار به قدرت ملکوتی، قدرت پرشَش را نهصد‌هزار برابر بالا برد؛ نه به قدرت موتورهای هواپیماهای اینجا، بلکه به قدرت پرش ملکوتی که اصلاً برای ما قابل درک نیست. قرآن مجید قبل از اینکه این قدرت را بالا ببرد، از او به «شَدِيدُ الْقُوَىٰ»تعبیر کرده است. خود «الْقُوَىٰ» جمع است و «شَدِيد» هم یعنی بسیار قوی. حالا این نهصدهزار برابر شده، آن هم قدرت ملکوتی! پروردگار گفت: بپَر. طول بهشت را شروع به رفتن کرد. به سال‌های آنجا، نهصدهزار سال پرید. گفت: اندازهٔ لازم را رفتم؟ خطاب رسید: نه، باز هم برو. به سال‌های آنجا، نهصدهزار سال دیگر هم رفت. من بخشی را برایتان محاسبه کنم که دستتان بیاید. واقعاً عقل را مات و مبهوت می‌کند! جبرئیل گفت: آیا رفتم؟ خطاب رسید: یک سفر دیگر برو. به سال‌های آنجا، سه‌تا‌ نهصدهزار سال شد با نهصدهزار برابر قدرت پرش. جبرئیل گفت: چقدرش را رفته‌ام؟ یکی از خادمان بهشت سرش را بالا آورد و گفت: هنوز از ناحیه‌ای که دست من است، بیرون نرفته‌ای! گفت: خدایا! مرا برگردان. این‌طور که معلوم است، اگر تا قیامت هم راه بروم، طول یک بهشت تو را هم نمی‌توانم طی کنم.