ضد انقلاب‌ها و نیز اصلاح‌طلب‌ها، به ازای ‫#انتخابات_ترکیه‬، در حال طعنه زدن به جمهوری اسلامی ایران هستند و مدام ‫#تکرار_می‌کنند‬ که «‫#اردوغان‬ با آن قدرت مطلق، فقط به خاطر نیم‌درصد، مجبور است در دوم انتخابات با ‫#قلیچدار_اوغلو‬ رقابت کند»؛ ۱- در ‫#انتخابات۹۲‬، ‫#حسن_روحانی‬ فقط با هفتاد و یک صدم درصد رأی بیش از پنجاه درصد، توانست در همان دور اول، رئیس جمهور شود؛ این اثبات‌کننده‌ی دقّت و سلامت انتخابات و شمارش آراء در جمهوری اسلامی ایران است. ۲- گویی هنوز کینه از نظام دارند که در انتخاباتی مثل ‫#انتخابات۸۴‬ که به دور دوم رسید، شکست خورده‌اند و در ‫#انتخابات۸۸‬، تعداد آرائشان اجازه نداد تا انتخابات به دور دوم برسد. تمامیت‌خواهان اصلاح‌طلب، آن‌قدر دچار طمع‌های سیری‌ناپذیرند که حتی اگر در تمام انتخابات‌ها، پیروز شده و فقط در سه انتخابات شکست خورده باشند، به ازای همان سه انتخابات، نظام را متهم می‌کنند به «کاستی در دموکراسی». ۳- از ترفندهای همیشگی اصلاح‌طلبان است که اگر خود در قدرت باشند، وضعیّت مطابقت دارد با دموکراسی و مردم‌سالاری ولی اگر در انتخاباتی شکست بخورند، مقصّر شکستشان، آن‌ها نیستند بلکه این انتخابات و نظام است که متهم است و باید پاسخ تهمت‌های آنان را بدهد. در واقع آنان دچار این توهّم همیشگی‌اند که اکثریّت جامعه‌ی ایران، همیشه اصلاح‌طلب است و طرفدار اصلاح‌طلبان، مگر خلافش ثابت شود. خودشیفتگی، از بیماری‌های مزمنی است که متأسّفانه، اصلاح‌طلبان، معمولاً، شدیداً به آن مبتلا هستند.