أخٌ‌في‌الله
یکی از اعضای کمیته اجرایی کیبوتز کرم شالوم در مرز غزه ۲۲سال است که ما در چنین روال زندگی می کنیم،حت
یکی از اسقاطیلیهای آواره شده یک میلیون روانشناس، یک میلیون روانپزشک به اینجا می آیند، آخرین چیزی که نیاز داریم این است که از ما بپرسند شما چطور هستید و چه احساسی دارید. ما هیچ پاسخی برای این چیزها نداریم، ما در بلاتکلیفی در مورد زندگی هستیم. جایی نداریم برگردیم، کیبوتز و به طور کلی شورا امروز یک منطقه نظامی بسته است. ما از اینجا بیرون هستیم، باید دنبال جایی بگردیم که سرگردان نباشیم، ما یهودی سرگردان هستیم، این برای ما یک شوخی سیاه شده است آدم‌های خوب یک یا دو هفته دلشان را به روی ما باز می‌کنند، اما تا کی؟ کشور بیدار نمی‌شود، فکرشم نمیکردیم مجبورشیم بریم تو شهرچادری من عصبانیم، از ارتش، از دولت، از همه کسانی که در آن لحظات قرار بود پدر و مادر من باشند. برای همه کسانی که به آنها اعتماد کردم و به آنها اعتماد کردم، برای همه کسانی که بدون پلک زدن به من اطمینان دادند که در حفاظت شده ترین منطقه جهان زندگی می کنم. برای همه کسانی که مرا مجبور کردند دروغ بگویم و به مردمی که به شهرک آمدند بگویم شما به امن ترین جای دنیا می آیید. ما حتی به انسان هم نیاز نداریم، همه چیز کامپیوتری است، اتوماتیک.