#قسمت_هفتم #حجاب_من ما هم با یه ژست دکتری پشت سرش راه افتادیم همچین دستمونو کرده بودیم تو جیب مانتوی سفید پزشکیمون و کنار هم با سر باال راه میرفتیم که دکترا هم اینجوری کلاس نمیزارن همینجور داشتیم میرفتیم که یه دفعه یه پسره با لباس سفید جلومون ظاهر شد سه تامون بهش ذل زده بودیم هم قیافشو انالیز میکردیم و هم ببینیم چیکار داره خیلی جوون بودو به خودش رسیده بود موهاشو به حالت قشنگی به سمت باال حالت داده بود و لباس سفید پزشکی تنش بود یه نگاه به ما کردو از نحوه ی ایستادن و نگاه طلبکارانمون خندش گرفت و با خنده به همون پرستاره سحر گفت پسره_ خانم پرستار این دخترا پرستارای جدیدن؟ سحر_ نه دکتر اینا برای دوره ی امداد اومدن پسره در حالی که ابروهاش از تعجب باال پریده بودن دوباره به حرف اومد_ واقعاَ؟من فکر کردم با این ژستی که گرفتن دکتری پرستاری چیزین پس نیمه امداد گرن خودش هم به حرف خودش خندید بی مزه ما سه تا طلبکارانه نگاهش میکردیم _مگه اشکالی داره که قراره امدادگر بشیم؟ بعدشم ما عادت نداریم برای بقیه کالس بزاریم االنم فقط داشتیم ادا در میاوردیم پسره_ اوه خانم کوچولو درسو مشقاتو نوشتی اومدی اینجا؟ آخییی نمیترسی آمپولو دستت بگیری؟ یه وقت اوف میشیا با عصبانیت گفتم _ نخیر نمیترسم بعدشم من کوچولو نیستم مدرسمم تموم کردم مشق نمینویسم پسره_ آفرین آفرین خانم بزرگ مرحبا پس حتما مدرستو تموم کردی دیگه مغزت نمیکشید اومدی امدادگر بشی نه؟ _ اصلا اینطور نیست من تنبل نیستم کنکور دادم منتظر جوابم.... خداحافظ 💠این رمان در انجمن مهدویت علوی منتشر شده است و هر نوع کپی بدون ذکر منبع پیگرد دارد. 💠 ➖🎀➖شہدا زݩده اݩد🇮🇷 ➖🎀➖#فاطمه_علوی🧕👇👇👇👇👇 •┈••✾🍃  میقات الصالحین 🍃✾••┈•  •┈••✾🍃@Miqat96 🍃✾••┈•