الناس «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: وصاحِبُهُم مُحتَبِسٌ علي بابِ الجَنّةِ بِثَلاثةِ دَراهِمٍ لفلانِ اليَهودي، وَ کانَ شَهيداً! يکي از افراد (فلان قبيله) که شهيد شده به خاطر سه درهم که به فلان يهودي بدهکار بوده بر دَرِ بهشت زنداني گشته و به وي اجازة ورود مي‌دهند! (احتجاج طبرسي، ج ۱، ص ۳۳۳) «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»: الحَجَرُ الغَصبُ في ‌الدّارِ رَهنٌ عَلي خَرابِها! وجود يک آجر غصبي در بناي يک خانه، رهن بر ويراني آن خانه خواهد بود! (نهج‌البلاغه، کلمة ۲۳۲) «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: أَعطِ الأَجيرَ اَجرَهُ قَبلَ أَن يَجِفَّ عَرقُهُ. مزد کارگر را پيش از آنکه عرق بدنش خشک شود به او بپرداز. (شهاب‌الاخبار، ص ۳۲۷) «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: مَن ظَلم اَجيراً أَجرَهُ احبَطَ اللهُ عَمَلهُ وَ حرَّمَ عَليهِ ريحَ الجَنَّةِ. کسي که به اجير و کارگر خود ستم کند و حق او را نپردازد خداوند اعمال نيکش را به کلي تباه و بوي بهشت را بر وي حرام خواهد نمود. (ثواب‌الاعمال، ص ۶۴۵) «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»: مَن اَكَلَ مِن مالِ اَخيهِ ظُلماً وَ لَم يَرُدَّهُ اِلَيهِ اَكَلَ جَذوَةً مِنَ النّارِ يَومَ‌الِقيامَةِ. کسي که از مال برادر ديني خود به ناحق بخورد و آن را به صاحبش برنگرداند خوراک او در روز قيامت شعله‌هاي آتش خواهد بود. (وسائل، ج ۱۱، ص ۶۴۲) «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»: لايُعابُ المَرءُ بِتأخيرِحَقِّهِ اِنّما يُعابُ مَن اَخَذَ ما لَيسَ لَهُ. کسي که گرفتن حق و طلب خود را به تأخير بيندازد مورد سرزنش واقع نمي‌شود، سرزنش متوجه آن کسي است که چيزي که مال او نيست بدان تعّدي و تجاوز نمايد. (نهج‌البلاغه، کلمة ۱۵۷) ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: مَن أَخَذ أَرضاً بِغيرِ حَقٍّ كُلِّفَ أَنْ يَحمِلَ تُرابَها اِلي المَحشَرِ! هر کس به ناحق زميني را تصرف کند (فردا) وادار مي‌شود که خاک آن را تا محشر قيامت بر دوش خود بار نمايد! (تهذيب، ج ۷، ص ۱۳۱)