بسم الله الرحمن الرحیم مطلب آقای در تمجید ابن عربی رو قبلا براتون گذاشتیم👇 eitaa.com/mjavadmoj/1251 حالا بخوانین مطلب ایشان در محکوم کردن : محیى‏ الدین عربى، اندلسى است و اندلس جزء سرزمینهایى است که اهالى آن نه تنها سنى بودند بلکه نسبت به شیعه عناد داشتند و بویى از ناصبى‏ گرى در آنها بود. علتش این است که اندلس را ابتدا امویها فتح کردند و بعد هم خلافت اموى تا سالهاى زیادى در آنجا حکومت مى‏ کرد. امویها هم که دشمن اهل بیت بودند و لهذا در میان علماى اهل تسنن، علماى ناصبى، اندلسى هستند و شاید در اندلس شیعه نداشته باشیم و اگر داشته باشیم خیلى کم است. محیى‏ الدین، اندلسى است ولى روى آن ذوق عرفانى‏ اى که دارد و معتقد است زمین هیچ گاه نمى ‏تواند خالى از ولىّ و حجت باشد، نظر شیعه را قبول کرده و اسم ائمه علیهم‏السلام را ذکر مى ‏کند تا مى‏ رسد به حضرت حجت و مدعى مى‏ شود که من در سال ششصد و چند محمّد بن حسن عسکرى را در فلان جا ملاقات کردم. البته بعضى از حرفهایى که زده ضد این حرف است و اصلًا سنى متعصبى است ولى در عین حال چون ذوق عرفانى همیشه ایجاب مى ‏کند که زمین خالى از یک ولىّ به قول آنها (و به قول ائمه ما حجت) نباشد، این مسأله را قبول کرده و حتى مدعى مشاهده هم هست و مى‏ گوید من به حضور محمّد بن حسن عسکرى که اکنون از عمرش سیصد و چند سال مى‏ گذرد و مخفى است رسیده و به زیارتش نائل شده‏ ام. مجموعه‏ آثاراستاد شهید مطهرى، ج‏4 ص ۸۰۵