🌳چشمه زلال قرآن🌳 🌴درس ۱۱جز۱۱قران🌴 🌿اولیاخدا نه ترس دارند ونه اندوهگین هستند🌿 أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ آگاه باشید که دوستان خدا هرگز هیچ ترسی (از حوادث آینده عالم) و هیچ حسرت و اندوهی (از وقایع گذشته جهان) در دل آنها نیست(یونس۶۲) ⚜نکات کلیدی وراهبردی⚜ 🍀اين تعبير در قرآن وجود دارد که «اللهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور»، خدا یک ولایت خاص بر اين گروه دارد. به سبب آن مؤمنين را از ظلمات خارج و به سوي نور هدايت می‌کند. عبارات «وَ اللهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنين» يا «وَ اللهُ وَلِيُّ الْمُتَّقين»، ناظر به همين معنا است. 🍃در حکمت 432 می‌فرماید: «إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا»، شرط اول اولياء خدا این است که وقتی عموم مردم نگاه به ظاهر دنيا می‌کنند و دنبال کسب مقام و ثروت و شهوترانی هستند: وقتی مردم دنبال ظاهر دنيا هستند اولیاء خدا سراغ باطن می‌روند، اینها دل به این دنیا نبسته‌اند، 🍃وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا»، اجل یعنی سرانجام و پايان کار عاجل یعنی آنچه الآن نقد و حاضر است. اولیاء خدا آینده‌نگر هستند، پایان دنیا را نگاه می‌کنند نه فقط پایان عمر خود را، 🍃«فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِيتَهُمْ»، به جای اینکه دنیا آنها را از بین ببرد اینها تعلق به دنيا را در وجودشان از بین می‌برند و دنیا را در نفس خودشان نابود می کنند. 🍃«وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُم» این جمله هم خيلي عجيب است و در آن استدلال زيادي وجود دارد، اولياء خدا تعلق به آنچه که يک روزي انسان را رها مي‌کند از زن و فرزند و پست و مقام رها مي‌کنند قبل از آنکه آنها او را ترک کنند. 🌴وقتی مردم به ظاهر دنیا می نگرند (و بدان توجّه دارند)، باطن آن را می بینند، ازاین رو هنگامی که مردم برای دو روزه دنیا می کوشند، تلاش آنان برای آخرت و آینده است. پس (علاقه به) دنیا را می میرانند برای اینکه می ترسند دنیا (جان قدسی و ملکوتی) آنان را تباه کند و بمیراند (به جای آنکه دنیا آنان را بشکند، آنان دنیا را خرد می سازند و می شکنند). دنیا را رها می کنند چون می دانند به زودی دنیا ترکشان می کند. تمام زرق و برق های دنیا را رد می کنند (و اسیر آن نمی شوند)فراز و نشیب های دنیا آنان را نمی فریبد، بلکه آن بلندی ها را به پایین می کشند. در نظر آنان دنیا کهنه و ویران شده و لذا به نوسازی و آبادانی آن نمی پردازند. عشق به دنیا در سینه هایشان مرده است. لذا آن را دوست ندارند، بلکه آنان دنیا را ویران می کنند آن گاه بر این ویرانه ها خانه ابدی را می سازند. دنیای گذرا را می فروشند و جهان باقی و پایدار را می خرند. وقتی به دنیاپرستان می نگرند گویا (می بینند که) اینان بر روی خاک افتاده اند و به عذاب الهی گرفتار آمده اند. هیچ امنیت و امانی در این دنیا نمی بینند و فقط به خدا و سرای آخرت دل بسته اند و فقط از عذاب و خشم الهی می ترسند(بحارالانوار، ج 77، ص 181) 🌴ورضای الهی، ترک محرمات،‌ خشم برای خدا، سلامت دل،‌ سخاوت مندی و خیرخواهی و مانند آن است 🌴حضرت علی علیه السلام: اى بندگان خدا! از محبوب ترينِ بندگان خدا در نزد او ، بنده اى است كه خداوند ، او را در برابر نفسش يارى كرده است. در نتيجه ، آن بنده ، اندوه را جامه زيرين خويش قرار داده است و ترس [از خدا و عذاب الهى] را جامه رويين خود . چراغ هدايت ، در دل او افروخته گشته است و وسائل پذيرايى را براى روزى كه ميهمانش مى شود (پس از مرگ و روز قيامت) ، آماده ساخته است . دور را در نظر خويش ، نزديك، و سخت را آسان نموده است. نگريست و ديد، و [خدا و قيامت را] ياد كرد و [بر عمل و تلاش خود] افزود، و از چشمه شيرين و گوارايى كه آبشخورهايش براى او هموار شده است ، نوشيد و سير نوشيد، و راه هموارى را پوييد. جامه خواهش ها را [از تن نفس خويش] بركَنْده است و از هر آرمانى تهى گشته است ، مگر يك آرمان كه خود را منحصر در آن كرده است. بدين سبب، از كورى [باطنى] و مشاركت با هوسرانان ، بيرون آمده است و خود، از كليدهاى درهاى هدايت و قفل هاى درياى هلاكت گشته است. مسير خويش را ديده است و راه خود را پيموده است و نشانه هاى راهش را شناخته است و سختى ها و خطرهاى آن را درنورديده است و به محكم ترين حلقه ها و استوارترين ريسمان ها ، چنگ آويخته است. پس يقينى به روشنىِ پرتو خورشيد دارد. براى [ خداوند ] سبحان، خويشتن را در بالاترين جايگاه نهاد: سيراب كردن هر تشنه[ ى معرفت] كه بر او وارد مى شود، و باز گرداندن هر شاخه اى به ريشه اش.۱چراغ تاريكى هاست، زُداينده كورى ها ، كليد مُبهمات، برطرف كننده معضلات، و راه نماى در بيابان هاست ✍حجه الاسلام محسن سنجری✍ https://eitaa.com/zahraeian