❇ تفســــــیر سپس، به معرفى خداوندى که نازل کننده قرآن است مى‌پردازد، تا از طریق شناخت او، عظمت قرآن آشکارتر شود، مى گوید: این قرآن، از سوى کسى نازل شده است که خالق زمین و آسمان هاى بلند و برافراشته است (تَنْزِیلاً مِمَّنْ خَلَقَ الاْ َرْضَ وَ السَّماواتِ الْعُلى). 🌺🌺🌺 در حقیقت، این توصیف، اشاره به ابتدا و انتهاى نزول قرآن مى کند، انتهاى آن زمین و ابتدایش آسمان‌ها به معنى وسیع کلمه، و اگر در اینجا کلمه وَ ما بَیْنَهُما ـ مانند بعضى دیگر از آیات قرآن ـ اضافه نشده، شاید به خاطر همین است که هدف، بیان ابتدا و انتها بوده است. به هر حال، خداوندى که قدرت، تدبیر و حکمتش پهنه آسمان و زمین را فرا گرفته، پیدا است اگر کتابى نازل کند چه اندازه پر محتوا و پر بار است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴ سوره مبارکه طه)