کانال رسمی پاسخ به شبهات و شایعات
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ⚜️ بسم الله الرحمن الرحیم ✨ «إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُون»؛ (1) در حقيقت، كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداست»؛ سپس ايستادگى كردند، فرشتگان بر آنان فرود مى ‏آيند و گويند بيم مداريد و غمين مباشيد، و به بهشتى كه وعده يافته بوديد شاد باشيد. ◼️ در مکتب بانوی بقیع حضرت ام البنین (سلام الله علیها) «فدایی شدن للحسین (علیه السلام)» سیر کمالی برای خلق می باشد که این فدایی شدن به معنای خروج از حالت قعود، و حرکت و قیام في سبيل الله می باشد که همان سبيل امام حسین (علیه السلام) است. به همین سبب است که فدایی شدن بر مبنای این مکتب و به تأسي از سيره بانوي بقيع، موجب قرب و مستحق اجر و رزق حسن می گردد. «فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ» (2) و «لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا»؛ (3) که این اجر و رزق حسن در مطلق معناي خويش نصیب اولین پرورش یافتۀ مکتب حضرت أم البنین (علیها السلام) می گردد كه همه شهدا و فداییان حسینی به او غبطه می خورند؛ «رحم اللّه [عمّی] العباس، فلقد آثر و أبلى و فدى أخاه بنفسه حتّى قطعت يداه فأبدله اللّه بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنة، وأنّ للعبّاس عند اللّه منزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة». (4) ◻️ آیه شریفه در آغاز بحث ، اوصاف کسانی است که «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا». ایشان مؤمنینی هستند که آن زمان که ایمان آوردند و رب خویش را معرفی کردند بر قيام خویش استقامت و پایداری ورزیدند و از حقیقت روی نتافتند؛ که ثمره این استواری در راه حق این است که هیچ خوف و حزنی به ایشان نمی رسد و به جنت بشارت و وعده داده می شوند. استقامت در لغت به معناى استمرار و پايدارى، راست ايستادن‌ و قرار داشتن در صراط مستقیم است. ◼️ حضرت مولانا امام جعفر ابن محمد الصادق (عليهما السلام) ذیل این شریفه در بیان معرفی این استقامت کنندگان در دین می فرمایند: «هُمُ الْأَئِمَّةُ وَ يَجْرِي فِيمَنِ اسْتَقَامَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ سَلَّمَ لِأَمْرِنَا وَ كَتَمَ حَدِيثَنَا عِنْدَ عَدُوِّنَا فَتَسْتَقْبِلُهُمُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبُشْرَى مِنَ اللَّهِ بِالْجَنَّةِ». (5) فداییان حسین (علیه السلام) در کربلا مصداق اتم شیعیانی هستند که اینگونه تسلیم امر مولای خویش بودند و آن زمان که مولایشان در شب عاشورا بیعت را از ایشان برداشت که جان خویش را نجات دهند و کربلا را ترک نمایند، هرکدام، با استقامت بر طریق سعادت و فلاح حسینی، بیعت خویش با اباعبدالله (علیه السلام) را تجدید و عرضه داشتند که: «لَمْ نَفْعَلْ لِنَبْقَى بَعْدَكَ لَا أَرَانَا اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ أَبَداً»؛ هرگز ابداً ما روز بعد از تو را نبینیم ای حسین (علیه السلام) ... «بَدَأَهُمْ بِهَذَا الْقَوْلِ الْعَبَّاسُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام وَ اتَّبَعَتْهُ الْجَمَاعَةُ عَلَيْهِ فَتَكَلَّمُوا بِمِثْلِه».‏ (6) ایشان با اقتدا به سپهسالار و علمدار حسین (علیهما السلام)، تربیت شده أم البنین (علیها السلام) این سخنان را بر زبان جاری نمودند و عرضه داشتند: «أنفسنا لك الفداء نقيك بأيدينا و وجوهنا، فإذا نحن قتلنا بين يديك نكون قد وفينا لربّنا». (7) ◻️ عباس بن علی (علیهما السلام) که در تمام عمر مبارک خویش فدایی شدن برای حسین بن فاطمه (سلام الله علیهما) را در دامان مادر آموخته بود، از آن زمان که چشم در این عالم گشود بر طریق فداء للحسین (علیه السلام) قدم نهاد و در این طی طریق استقامتی ورزید که در زیارت مأثوره شان از لسان مبارک حضرت مولانا جعفر بن محمد الصادق (علیهما السلام) عرضه می داریم: «أَشْهَدُ أَنَّكَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ وَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ»؛ (8) شهادت مى ‏دهم كه تو هرگز از خود سستى نشان نداده و کوتاهی نكردى، درحالیکه تو بر بصيرت در امرت حركت نمودي. ◼️ "وهن" و "نکل" 👈هر دو دلالت بر ضعف و سستی و غفلت دارد که با این شهادتی که می دهیم «لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ»، قمرالحسین (علیهما السلام) را از مطلق سستی و ضعفی مبرا و منزه می دانیم. و این مهم دلالت بر استقامت علی الدوام و مستمر و بدون هرگونه تردید و خوف و ترس در وجود مبارک ایشان دارد. و «بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ»، موجب استقامت فی سبیل الله و دوری از هرگونه کسالت و کوتاهی و سستی در اطاعت مولا می گردد. «كان عمّنا العبّاس نافذ البصيرة، صلب الايمان، جاهد مع أبى عبد اللَّه، و ابلى بلاء حسنا، و مضى شهيدا». (9) 📃 صفحه 1 از 5 ◀️ ادامه 👇
2.8هزار مشاهده