اگر به لا اله الا الله ایمان داشته باشیم معتقد خواهیم بود که هر نیرو و تاثیری از سوی خداست. و اگر خدا نخواهد هیچ چیزی در این عالم موثر نخواهد بود. اما وقتی قوانین الهی را دور می زنیم و از پارتی استفاده می کنیم معتقدیم که پارتی هم نیروی موثری دارد که در اختیار خداوند نیست (یا اینکه خداوند خیر ما را نمی خواهد یا نمی داند پس خودمان باید دست و پا کنیم) و این دقیقا معنای شرک به خداوند است. وقتی استفاده از پارتی برای این است که قانونی نقض شود، حقی ضایع شود یا امتیازی ناعادلانه در اختیار کسی قرار گیرد که در اختیار دیگران نیست، ... اعتقاداتی شرک آمیز رخ نمایی می کند. وقتی کسی قانون را دور می زند تا نیروهایی جز نیروهای الهی به او کمک کنند، به کافی بودن نیروی الهی و به صلاح و مصلحت اندیشی های پروردگار شک دارد. در حالیکه مومن به خداوند در اعتقاداتش خداوند را برای یاری رسانی کافی و قادر می داند. او گمان نمی کند که گاهی لازم است خلاف قوانین اسلامی عمل کنیم تا مصلحتی که خودمان آن را واجب می دانیم اتفاق بیفتد. «إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَی اللّهِ رَبِّی وَرَبِّکُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا إِنَّ رَبِّی عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ» (هود،56) همانا من بر خداوند - که پروردگار من و پروردگار شماست - توکّل کرده ام. هیچ جنبنده ای نیست مگر اینکه او مهارش را گرفته است. به یقین پروردگار من بر راهی راست است. هیچ نیرو و قوتی نیست مگر از خدا. توکل می کنم بر زنده ی جاویدی که نمی میرد و ستایش می کنم پروردگاری که سرپرست و فرزندی ندارد. و شریکی در اداره ی ملک عالم ندارد. و نیاز به دوست و یاوری برای نجات از گرفتاری ندارد پس او را بزرگ شمار به نحوی شایسته «لاحَوْلَ وَلاقُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ تَوَکَّلْتُ عَلَی الْحَیِّ الَّذی لایَمُوتُ وَ اَلْحَمْدُللِهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلا وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً.» هیچ نیرو و قوتی نیست مگر از خدا. توکل می کنم بر زنده ی جاویدی که نمی میرد و ستایش می کنم پروردگاری که سرپرست و فرزندی ندارد و شریکی در اداره ی ملک عالم ندارد و نیاز به دوست و یاوری برای نجات از گرفتاری ندارد پس او را بزرگ شمار به نحوی شایسته.📚(حدیث نبوی برگرفته از آیه 111 سوره اسراء) https://eitaa.com/moballeghan