پس از شکست سنگینی که آمریکا در جنگ ویتنام خورد، برای احیاء کارخانه‌های خود نیاز مبرم به پول داشت؛ همزمان قیمت نفت نیز به خاطر جنگ 1973 اعراب با اسرائیل (6 سال قبل از انقلاب اسلامی) بالا گرفت و شاه ایران صاحب پول باد آورده‌ی بسیاری شد. او پول‌ها را که حاصل فروش نفت بود، به آمریکا حاتم بخشی کرد و با کارخانه‌ی اسلحه‌سازی گرومن قرارداد بست؛ همچنین ناو اسپرانس و زیر دریایی و هواپیمای F16 را نقد از آمریکا خریداری کرد. تحویل این تجهیزات با وقوع انقلاب اسلامی و روی کار آمدن دولت موقت مصادف شد؛ دولت آقای بازرگان گفتند ما با دنیا جنگ نداریم لذا به این آهن‌پاره‌ها نیازی نیست پس مقرر شد تا هزینه‌ی این تجهیزات را که 5/12 میلیارد دلار برآورد شده بود، پس بگیرند. برای این منظور، گام اول مذاکره ایران و آمریکا انجام شد. دوستان ما در ارتش ماجرا را اینطور شرح می‌دادند: ما وارد ناو شدیم و آماده بودیم تا لنگر را کشیده و سوار بر ناو به ایران حرکت کنیم اما از جانب وزارت خارجه دولت موقت (ابراهیم یزدی) با ما تماس گرفته شد و گفتند به ساحل ایران بازگردید. آقایان نهضت آزادی ناو و هواپیمای آماده را همان‌جا تحویل آمریکا داده و نیروها را دست خالی بازگرداندند. آمریکا نیز به تعهداتش در مذاکره عمل نکرد و آن 12/5 میلیارد دلار را 38 سال است که تحویل نداده است.