◾️افاضات استاد صمدی آملی شبِ هشتم ماه مبارک رمضان ،۱۴۴٢ ه.ق برابر با ۱۴۰۰/۱/۳۱◾️ ☑️جلسه سیزدهم شرح رساله لقاءالله #قسمت_اول ▪️وهُوَ واجِبٌ عَلی کُلِّ مُسلِمِِ اَن یَنظُرَ في کُلِ یُومٍ في عَهدهِ ولَو خَمسینَ آیَة. ▪️هر کس خودش را تسلیم خاتم الانبیاء (صلی الله علیه واله) کرد و بَنا را بر این گذاشت که بر اساس عقاید حقّه ایشان که عهدُالله است یعنی قرآن کریم، سیر الی الله کند، چنین کسی باید هر روز در این عهد الهیِ، "قرآن" نگاه بفرماید اگر چه به اندازه پنجاه آیه باشد. ▪️عزیزانی به مثل امیرالمومنین که عرب زبان بودند ، زبان آنها عربی مبین بود از جنبه ظاهری راحت بودند معطلی در تلاوت قرآن نداشتند. ▪️امّا کسانی که عرب زبان نیستند. یعنی زبان پدری و مادری عربی ندارند برای آنها پی بردن به عبارات قرآن و فهم آن دشوار است. ▪️کسانی که عرب زبان نیستند مجبورند که قرآن را از روی ترجمه های فارسی، انگلیسی ، فرانسوی ، هندو و ... بخوانند این نحوه قرآن فهمی از روی ترجمه ، کمی سنگین است. ▪️شاید نشود « یَنظُرُ » را به معنای دقت ظاهری و عمیق در تلاوت قرآن معنا کنیم. لذا برای عموم مسلمانان هر روز قرائت پنجاه آیه ( به این نحوه دقّت ) میّسر نمی باشد. ▪️در کتاب مفاتیح الغیب ( ملاصدرا ) یک نحوه قرائت قرآن آمده است که به این ترتیب قرآن بخوانید و در حال تلاوت خود را چنین تصور کنید ؛ این تصور حق است، تصور باطل و تخیّل نیست ، بلکه تصور به مطابق متن واقع است به تعبیر جناب علامه طبا طبائی ، رئالیستی(واقع گرایی) است. ▪️هر کسی در هنگام تلاوت قرآت خودش را در محضر حق متعال تصور بفرماید و تصور کند خداوند به قاری ، قرآن را تلقین می کند ، جمله به جمله، آیه به آیه و ایشان با تلقینِ حق تعالی، قرآن را قرائت می کند. ▪️این نحوه تلاوتِ قرآن، به سواد فارسی و هر زبانی دیگر نیاز ندارد فقط به اندازه ای که بتواند به صورت عادی، عبارات ظاهری قرآن را بخواند، (کافی است) اینجا نه تنها تجویدی خواندن ضرورت ندارد و شاید توجّه به قواعد تجویدی مانع هم می‌‌شود. ▪️جناب میرزا جواد آقای تبریزی در دستور العملی خطاب به آقای شیخ محمد حسین اصفهانی (محقق کمپانی) چنین می‌‌فرماید: قرآن را قرائت بکن نه از باب اینکه بخواهی تجوید آن را رعایت کنی. چون در این نحوه قرائت، توجه به تجوید، مزاحم است، معنای "اَن یَنظُرَ فِي القرآن " پیاده نمیشود . ▪️رعایت نکات ادبیاتی اعم از صرف، نحو، معانی، بیان، لغت، شعر، و از جمله آن علم التجوید است که قواعد تجویدی در این نحوه قرائت قرآن ،نتیجه نمی‌‌‌دهد. ▪️برای مثال در هنگام قرائت توجّه به این که بِسم اللّه الرحمن الر حیم که "بِسم"با حرف جَر، اسم مجرور است یا این که جار و مجرور مُتعَلق می خواهد ، مُتَعلق به فلان کلمه است در هنگام تلاوت داشته باشیم این نحوه قرائت نتیجه نمی‌‌دهد زیرا تمام توجه او به رعایت قواعد منعطف می‌‌شود‌. ▪️قرآن را به سبکِ قُرّاء مصری خواندن و مُمَهَّز در تجوید شدن ، انسان را به اَسرار قرآن نمی‌‌‌رساند، و به مراتب مختلف آن، مِثالِ قرآن ، به عقل قرآن ، به عالم اله قرآن راه پیدا نمی‌‌‌کند. ▪️کسی که در تجوید غرق می‌شود، در هنگام قرائت توجه به این نکات دارد که کجا اِماله کند، کجا اِبدال کند، کجا توقف کند، کجا استمرار داشته باشد ، کجا وقف به حرکت کند ، کجا وقف به سکون کند ، مخارج حروف را رعایت کند. حرف "سین" را بجای "صاد" تلفظ نکند حرف "ظا" را بحای "ذ" تلفظ نکند و .... ▪️چونکه ما فارسی زبان هستیم رعایت مخارج حروف برای ما سخت است ،لذا قاری دیگر وقت ندارد توجّه کند که قرآن چه می‌‌‌گوید. و اینها همه اشتغالات است که باعث می‌‌شود آنچه در تلاوت باید بدست بیاید ،حاصل نشود. #رمضان_۱۴۰۰ #جلسه_سیزدهم_شب_۳۱_۱_۱۴۰۰