⭐️ قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) ⭐️ ♦️ جلسه شانزدهم - شبِ هشتمِ ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۱۴ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش) ✳️ قسمت اوّل ⬇️⬇️ از ابتدا تا دقیقه ۱۵ 🔸 بکاء و گریه، چه از باب خشیّت الهی و چه بر مصیبت اباعبدالله و مصائب أم‌ّالمَصائب زینب کبری (س) و اهل‌بیت امام حسین (ع)، مفاتیحِ اَبواب غیبی نظام هستی است. 🔹 اشک و آه و سوز و گداز، مفاتیح قلوبِ قفل شده است که به واسطه‌‌ی آن‌ها، دل‌ها مفتوح می‌گردند و حقایق ملکوت عالم در منظر قلوبِ صاحبان بُکاء، مشهود واقع می‌شود. 🔸 هر آنچه که انبیا و اوصیای الهی به دست آوردند، از گریه و بُکاست. چه اینکه حضرت زکریا نیز از همین طریق، به سِرّ کریمه‌‌ی "کهیعص" و تأویل آن رسیدند. 🔹 نکته‌ای که حائز اهمیّت است آن است که بخش‌هایی از آیات قرآن کریم، بر انبیاء گذشته نیز نازل شده بود. البته آیه‌‌ی "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم" را تمامی انبیاء در اوّلین تلقّیِ وَحیانی و تنزّلِ حقایق غیبی‌شان زیارت کرده بودند. 🔸 گرچه تعقّلات و تلقّیات شهودیِ هر نفس صاحب عصمت و غیر صاحب عصمتی، به مقدار سِعه‌ی وجودی خود مُتعقِّل و تلقّی کننده است که این، یک قاعده‌ی عقلی و شهودی است. 🔹 به تعبیری بر اساس اتّحاد عاقل و معقول و شاهد و مشهود، معقولِ هر عاقلی، به مقدار خود آن عاقل است چه اینکه مشهود هر شاهدی نیز در مکاشفات شهودیّه و وجودیّه، به اندازه‌ی خود مُکاشِف است که "إنَّ الأعطَيَات عَلى قَدرِ القَابِليّات" هر بخشش و اعطایی، به وفق قابلیّت و جدول وجودی شیء است. 🔸 "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم ِ" هر یک از انبیاء نیز به وفق ظرفیّت وجودی خودشان است. البته "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم" محمّدی (ص)، جامع تمامی بسمله‌های انبیاء گذشته است. به خصوص "بسم الله الرّحمن الرّحیم" سوره‌‌ی فاتحة‌الکتاب که علاوه بر اینکه جامع تمامی بسمله‌ها و کتب انبیاست، تمامی کلمات وجودی و حقایق قرآن نیز از ابتدا تا انتها در آن جمع است. 🔹 لذا بهتر است انسان ابتدای هر کاری که "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم" می‌گوید، آن را به نیّت "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم" سوره‌‌ی حمد بخواند. 🔸 غرض آن که تمامی آنچه که از انبیاء صادر شد، به مقدار ظرفیّت و سعه‌ی وجودی هر یک از آن بزرگواران بود.