🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃 #فالی_در_آغوش_فرشته #قسمت_صد_و‌‌_نهم به قلم آیناز غفاری نژاد کپی به شرط گذاشتن نام نویسنده... مَرده نگاه وحشتناکی بهم انداخت و به عربی گفت : × لا افهم . (ترجمه : متوجه نمی شوم.) با گریه نگاهم رو بین خودش و اون زنه رد و بدل کردم و رو به زنه با گریه ‌گفتم . - بهش بگو چی میگم . زنه شروع کرد به عربی حرف زدن . مَرده هم اسم چند تا شهر خوزستان روگفت که قبلا شنیده بودم ، آبادان و دزفول . بعد هم بدون توجه به حضور من ماشین رو بُرد و داخل حیاط پارک کرده . با ترس بهشون نگاه می کردم ، زنه به سمتم اومد که چند قدم عقب رفتم . به فارسی شروع کرد به حرف زدن ولی رگه های عربی و لهجش کاملا با فارسی آمیخته شده بود و یه لحن خیلی زیبا بود . + نترس دخترم . اینجا خونه ی ماست ! بیا بریم داخل ، الان شبه و هوا تاریک ، کجا میخوای بری ؟ از ما نترس ما کاری بهت نداریم . اکبر میگه فردا میفرستت اهواز الان جلال آبادانه فردا میاد با اتوبوس میری . حالا هم بیا . تمام این جملات رو با لهجه عربی جوری گفت که متوجه بشم. مجبور بودم بهش اعتماد کنم چون چاره دیگه ای نداشتم ! همراه باهاش به داخل خونه رفتم . یه حیاط کوچیک داشتند. وارد خونه که شدیم با اینکه خیلی کوچیک و نقلی بود اما وسایل هاش به خوبی و با سلیقه چیده شده بودند . در مورد عربا چه فکرای مزخرفی که نمی کردم ! خدایا الان داری بهم چیو اثبات می کنی ؟! مَرده وارد هال شد و پلاستیک های میوه ای که داخل دستش بود رو روی اُپن گذاشت . آشپزخونه نسبتا کوچیکی داشتند . یه دختر تقریبا هفده ساله از اتاقی که رو به روی در هال باز می شد بیرون اومد. با تعجب نگاهی به من کرد و به سمت آشپزخونه رفت . از کلمن آبی رنگی که روی اُپن بود لیوان آبی برای خودش ریخت . خانومه لباس هاش رو عوض کرد و بهم اشاره کرد که به سمتش برم . با ترس به سمتش رفتم ، هنوزم بدنم می لرزید . با لهجه گفت : + دخترم برو اتاق سمیه . سمیه غذا میاره . احساس می کردم خوب نمی تونه فارسی صحبت کنه چون جمله بندی درستی نداشت ! سَرمو به معنای باشه تکون دادم و بدون هیچ حرفی همراه با همون دختره که تازه متوجه شده بودم اسمش سمیه اس، به سمت اتاق رفتم. ادامه دارد...