🗓 جمعه ششم بهمن ۱۳۵۷ 📝 گزارش دزموند هارنی دیپلمات بریتانیایی مستقر در تهران امروز همان روزی است که قرار بود آیت‌الله خمینی بازگشته باشد. روز دهشت‌باری که با بدترین کشتار بی‌دلیل توسط واحدهای ارتشی برانگیخته به پایان رسید. روز بدشگونی بود. کاری که به آخر رسیده تصور می‌شد، در نیمۀ راه متوقف ماند. تردیدهای بی‌پایان بر سر اینکه آیا ارتش، بختیار (مردی که ارتش از او بیش از همه متنفر است،‌ ولی شاه به هنگام رفتن گفته باید با او همکاری کنند) را در مقابل عمل انجام‌شده قرار داده است، یا اینکه کشتار اقدام مشترکی برای وادار کردن آیت‌الله خمینی به معامله است. ظنّ من به این است که ارتش نقش اصلی را در ماجرا بازی کرده است. به‌نظر می‌رسد مجموعه حوادث فرودگاه، بستن دستِ ایران‌ایر برای فرستادن دو هواپیمای بوئینگ به پاریس به‌منظور بازگرداندن آیت‌الله خمینی بوده است تا کارکنان فرودگاه را وادار کنند تا از اعتصاب دست بکشند. مردم به‌سوی فرودگاه راهپیمایی کردند تا در آنجا اعتصاب نشسته کنند؛ واحدهای ارتشی راه مردم را مسدود کردند، و فرودگاه تعطیل شد: راه آیت‌الله خمینی بسته است. ... بیمناکم که امروز به پایان راه رسیده باشیم. اگر ارتش فردا بازهم مقاومت کند،‌ انقلابی بی‌رحمانه و سیلی از خون به راه خواهد افتاد. خود راهپیمایی امروز شکاف میان کارگران، کارمندان و دهقانان را ازیک‌سو،‌ و گل سرسبد سی سال غربی‌سازی ایران را ازسوی‌دیگر نشان داد. در یک کلام، جدایی طبقاتی آشکار است، و بی‌تردید آیت‌الله خمینی مایل است طبقۀ غرب‌گرا را از میان بردارد. 📚 روحانی و شاه، گزارش شاهد عینی از انقلاب ایران #روزشمار_انقلاب @Enghelabe_Islami