یکی از بزرگترین ضعف های اقتصادی دولت سیزدهم این است که وعده حذف ‎ درحد شعار باقی مانده! چرا؟ چون حدوداً ۶۰٪ تبادلات تجاری دنیا بر پایه دلار است؛ ازطرفی کل فروش نفت دنیا برمبنای دلار است؛ ایران کشور نفت خیزی است و خزانه بدهکار دولت سیزدهم به پول نفت نیاز مبرم دارد، درنتیجه عملاً حذف دلار در ایران، فعلاً شدنی نیست. عضویت ایران در ‎ بسیار مهم تر از عضویت در شانگهای است؛ زیرا پیمان شانگهای برای ایران منافع بالقوه دارد، اما پیمان بریکس منافع بالفعل دارد. درحال حاضر عمده مبادلات ما با هند، برزیل، روسیه و آفریقا پایاپای است (فی المثل با برزیل ۸ میلیارد دلار تبادلات تجاری داریم که عمدتاً گوشت و غلات است، و به شکل تهاتر انجام میشود) عضویت ایران در بریکس، میزان تبادلات تجاری پایاپای ایران در محصولات مصرفی را افزایش میدهد، به همین نسبت نیاز ایران به اسکناس (دلار) برای خرید اقلام روزمره را کاهش میدهد؛ درنتیجه وابستگی سفره من و شما به دلار کم و کمتر میشود. خب چه کسی متضرر میشود؟ مسئولین و وابستگان شان که ۳۲ سال با تعارض منافع و تلاطم در بازارهای سرمایه ای، سودهای هنگفت به جیب میزدند. از طرفی طبق گفته معاون اقتصادی وزارت خارجه دولت، قرار است در ۴ ماه آتی، ایران سهام دار بانک(NDB) بریکس شود؛ دراین صورت عملاً تحریمهای بانکی ایران تا حدزیادی، خنثی میشود. این ۲عامل دوشادوش یکدیگر، به ریال ارزش میدهند. واضح است که چرا رئیسی در ۲سال گذشته، مصرانه و مجدانه پیگیر عضویت در بریکس بوده؛ درحقیقت هدف او، حذف دلار است تا به ریال ارزش دهد و مستقیماً معیشت ما را بهبود بخشد. به اصلاحاتی ها و نوچه های مجازی شان حق بدهید که بسوزند؛ زیرا آب باریکه شان در خطر است! میدانند در ماه های پایانی امسال، قیمت دلار در بازارهای ایران نزولی خواهد شد؛ البته اگر در ۲۵ شهریور یا مهرماه، هم زمان با بازگشایی مدارس و دانشگاه ها، فتنه جدید به پا نکنند! 👇 http://eitaa.com/moghavemat_news313