بد نیست که در آستانه ی نبرد شیعه و یهود که در نهایت به ظهور دو موعود امم، مهدی و مسیح منجر خواهد شد، برخی روابط فرامادی حاکم بر نبردهای تمدنی موحدان با استفاده از آیات قرآن بازخوانی شود.‌ این روابط چون در ظاهر فرامادی هستند، می بایست از قرآن تبیان (با در نظر گرفتن روش صحیح تفسیر مفسران مجتهد شیعه) استخراج گردند. ۱- فرمان مستقیم ورود سخت و جنگاورانه به سرزمین مقدس به فرمان ولی جامعه (موسی-حدود ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد) و سرپیچی حدود ۸۶ درصد نخبگان و روحانیون جامعه از اجابت این فرمان، با بهانه ی این که بر اساس شواهد مادی، شکست حتمی است. ۲-پیروی یک اقلیت نخبگانی ۱۴ درصدی از فرمان ولی جامعه، جهاد تبیین آنان، و عدم پیروی جامعه از این اقلیت نخبگانی ۱۴ درصدی و پیروی آنان از اکثریت نخبگانی ۸۶ درصدی ۳- غصب خدا از عقب نشینی غیر تاکتیکی موحدان، ورود موحدان به وادی سرگردانی تمدنی برای مدت ۴۰ سال (از بین رفتن نسل متمرد ورود نسل بعد به سرزمین مقدس به رهبری همان ۱۴ درصد نخبگان مطیع (یوشع و کالب) که این قسمت در قرآن ذکر نشده است) ۴- دستور ولی جامعه (سموئیل، حدود ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد) برای نبرد برای ورود مجدد به سرزمین مقدس، حکمرانی فردی برای فرماندهی از طایفه ای غیر اشرافی (طالوت) ۵- چندین مرتبه پالایش نظامیان تحت امر ولی جامعه قبل از ورود به عرصه ی نبرد نظامی، و پالایش و کناره گیری طبیعی تعداد زیادی از نظامیان (متمردین جبهه ی حق) از عرصه ی نبرد ۶- مدد الهی به جبهه ی حق با استفاده از فردی که اصولا کوچک ترین احتمالی برای نفع رسانی او وجود نداشته است (نوجوانی به نام داوود) ۷- رعب افکنی بالای جبهه ی مقابل با استفاده از یک اسلحه ی مافوق قدرت های معمول مادی (جالوت)، ناامیدی مقطعی اکثریت سپاه حق از دسترسی به پیروزی، خنثی سازی قدرتمند ترین سلاح طرف مقابل (جالوت) به دست کم سن ترین ولی با اخلاص ترین فرد جبهه ی حق (داوود)، پیروزی نهایی، و ورود به سرزمین مقدس #خونخواهی_هنیه_عزیز #مقاومت_نیوز 👇 http://eitaa.com/moghavemat_news313