□○مولانا در غزل ۱۷۹۸ ديوان شمس روى به معشوق خود مى كند و زيبا توصيف مى نمايد و آخر غزل، نام معشوق خود را مى برد و مى گويد: «اى حيدر كرار من»، كه لقب عليه السلام است. چند بيت از آن غزل، اين است:     ○اى يار من اى يار من، اى يار بى زنهار من      ○اى دلبر و دلدار من، اى محرم و غمخوار من ○اى در زمين، ما را قمر، اى نيمه شب ما را سحر        ○اى در خطر ما را سپر، اى ابر شكر بار من ○اى شب روانرا مشعله، اى بى دلان را سلسله           ○اى قبله هر قافله، اى قافله سالار من     ○هم رهزنى هم رهبرى،هم ماهى وهم مشترى             ○هم اينسرى هم آنسرى، هم گنج استظهارمن     ○چون يوسف پيغمبرى، آيى كه خواهم مشترى           ○تا آتشى اندر زنى، در مصر و در بازار من     ○هم موسيى بر طور من، عيسى هر رنجور من           ○هم نور نور نور من، هم احمد مختار من @mohamad_hosein_tabatabaei