حکمت 190 نهج البلاغه: معیار خلافت ترجمه محمد دشتی وَ قَالَ (علیه السلام): وَا عَجَبَاهْ! أَ تَكُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ [وَ لَا تَكُونَ بِالصَّحَابَةِ] وَ الْقَرَابَةِ؟ قال الرضي رحمه الله تعالى و روي له شعر في هذا المعنى: فإن كنتَ بالشورى ملكتَ أمورهم      فكيف بهذا و المشيرون غُيّب وإن كنتَ بالقربى حججتَ خصيمهم      فغيرك أولى بالنبي و أقرب معيار امامت (اعتقادى، معنوى): و درود خدا بر او، فرمود: شگفتا! آيا معيار خلافت، صحابى پيامبر بودن است امّا صحابى بودن و خويشاوندى ملاك نيست؟ سيّد رضىّ گوید: (از امام شعرى در همين مسئله نقل شد كه به ابا بكر فرمود) اگر ادّعا مى كنى با شوراى مسلمين به خلافت رسيدى، چه شورايى بود كه رأى دهندگان حضور نداشتند و اگر خويشاوندى را حجّت مى آورى، ديگران از تو به پيامبر نزديك تر و سزاوارترند.