✿‍✵✨🍃🌸<❈﷽❈>🌸🍃✨✵✿‍ 🍃🍂داستــــان‌هـــای                    پنـــــدآمــــــوز🍃🍂 ┄┅═✼✿‍✵✿‍✵✿‍✼═┅┄ 🔹پدربزرگم یک روستایی ساده بود که سواد خواندن و نوشتن نداشت زمستان‌ها که هوای دشت بسطام به زیر صفر می‌رسید و همه چیز یخ می‌زد پدر بزرگم کرسی گرم و نرمش را رها می‌کرد چکمه‌هایش را می‌پوشید و به مزرعه‌اش می‌رفت و در حالی که دستان پینه بسته‌اش را پشتش گره کرده بود سرش را پائین می‌انداخت و روی زمین یخ زده قدم می‌زد هر چند ساکت بود اما حس می‌کردم در درونش با کسی حرف می‌زند 🔸یک بار دلیل کارش را پرسیدم و پدر بزرگم با همان لهجه محلی و کلمات ساده‌اش برایم توضیح داد که مزرعه در زمستان محصولی ندارد، هیچ چرنده‌ای روی آن نمی‌چرد هیچ پرنده‌ای برایش آواز نمی‌خواند و هیچ کسی به آن سر نمی‌زند برای همین خیلی تنهاست اگر من هم که صاحبش هستم به آن سر نزنم قلبش می‌شکند و با من قهر می‌کند آن وقت در بهار و تابستان به من محصول نمی‌دهد 🔹این حرفهای پدر بزرگم، فقط یک باور شخصی نیست بیشتر مردم آن منطقه چنین اعتقاداتی دارند و رابطه‌شان با آسمان و زمین و آب و باد از جنس دیگری ست 🔸این مردمان مهربان و قدر شناس زمستان که تمام می‌شد پاداش خود را دریافت می‌کردند آسمان و زمین دست به دست هم می‌دادند و زندگی این مردمان را لبریز از خیر و برکت می‌کردند 🔹بهار که می‌آمد، باران می‌بارید، خورشید می‌تابید و زمین پر می‌شد از علف و گل‌های نو رسیده، شکوفه‌های زردالو باز می‌شد و عطر مست کننده گل‌های محمدی تمام کوچه باغ‌ها را پر می‌کرد 🔸این نگاه قدرشناسانه و همراه با تواضع به زندگی، چیزی است که ما آدم‌های امروزی فراموش کرده‌ایم، ما قدر همدیگر را نمی‌دانیم هوای یکدیگر را نداریم، گذشت نمی‌کنیم مهربان نیستیم، خیرمان به یکدیگر نمی‌رسد و مدام گله می‌کنیم که چرا زندگیمان برکت ندارد 🔹حقیقت این است که خیر و برکت از آسمان نمی‌آید، آسمان فقط آینه ایست که آن را به ما برمی‌گرداند 🔸برکت واقعی در دل‌های ما خلق می‌شود وقتی که بی هیچ انتظاری دیگران را دوست داریم و به آنها مهر می‌ورزیم 🔹به قول حضرت مولانا این جهان كوه است و فعل ما ندا سوی ما آيد نداها را صدا فعل تو كان زايد از جان و تنت همچو فرزندی بگيرد دامنت پس تو را هر غم كه پيش آيد ز درد بر كسی تهمت منه، بر خويش گرد فعل تست اين غصه‌های دم به دم اين بود معنای قَد جَفٌَ القَلَم..!