[۱۲/۱۷،‏ ۱۹:۵۵] Saleh: حکمت 194 نهج البلاغه: پرهیز از خشم و انتقام ترجمه محمد دشتی وَ كَانَ (علیه السلام) يَقُولُ: مَتَى أَشْفِي غَيْظِي إِذَا غَضِبْتُ؟ أَ حِينَ أَعْجِزُ عَنِ الِانْتِقَامِ، فَيُقَالُ لِي لَوْ صَبَرْتَ؟ أَمْ حِينَ أَقْدِرُ عَلَيْهِ، فَيُقَالُ لِي لَوْ عَفَوْتَ؟ ضرورت پرهيز از خشم و انتقام (اخلاقى، اجتماعى): و درود خدا بر او، فرمود: چون خشم گيرم، كى آن را فرو نشانم؟ در آن زمان كه قدرت انتقام ندارم، كه به من بگويند «اگر صبر كنى بهتر است»؟ يا آنگاه كه قدرت انتقام دارم كه به من بگويند «اگر عفو كنى خوب است»؟ [۱۲/۱۷،‏ ۱۹:۵۷] Saleh: ترجمه محمد دشتی وَ قَالَ (علیه السلام) وَ قَدْ مَرَّ بِقَذَرٍ عَلَى مَزْبَلَةٍ: هَذَا مَا بَخِلَ بِهِ الْبَاخِلُونَ. [وَ رُوِيَ فِي خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ قَالَ]: هَذَا مَا كُنْتُمْ تَتَنَافَسُونَ فِيهِ بِالْأَمْسِ. پرهيز از بخل ورزى (اخلاقى): و درود خدا بر او، فرمود: (در سر راه از كنار مزبله اى عبور مى كرد.) اين همان است كه بخيلان به آن بخل مى ورزند. (و در روايت ديگرى نقل شد كه) اين چيزى است كه ديروز بر سر آن رقابت مى كرديد.