✿‍✵✨🍃🌸<❈﷽❈>🌸🍃✨✵✿‍ 🍃🍂داستــــان‌هـــای                    پنـــــدآمــــــوز🍃🍂 ┄┅═✼✿‍✵✿‍✵✿‍✼═┅┄ 🔹کوهنوردان کوههای آلپ با رسیدن به نیمه راه در استراحتگاهی در آنجا استراحت می‌کنند 🔸آنان اگر صبح زود کوه نوردی را شروع کنند موقع ناهار به همان استراحتگاه می‌رسند 🔹صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ می‌دهد وقتی کوه نوردان وارد استراحتگاه می‌شوند و گرمای آتش را حس می‌کنند و بوی غذا به مشامشان می‌رسد برخی از آنان وسوسه می‌شوند و به همراهان خود می‌گویند: می‌دانی فکر کنم بهتر است همین جا منتظر بمانم و شما به قله بروید و برگردید وقتی برگشتید با هم پائین می‌رویم وقتی کنار آتش می‌نشینند و آواز می‌خوانند جرقه ای از خشنودی آنان را فرا می‌گیرد 🔸در همین هنگام بقیه گروه لباسهایشان را می‌پوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه می‌دهند 🔹در ساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی را در مأمن آرام خانه کوچک سپری می‌کنند 🔸اما حدودا سه ساعت بعد آرام می‌شوند و به سمت پنجره می‌روند و به بالای کوه می‌نگرند و در سکوت به دوستانشان که در حال بالا رفتن از قله هستند نگاه می‌کنند 🔹جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز مراسم تشییع جنازه تبدیل می‌شود 🔸متوجه می‌شوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته اند چه اتفاقی افتاد؟ راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آنها به هدفشان شد 🔹این برای هر یک از ما نیز ممکن است اتفاق بیفتد 🔸آیا در زندگی ما پناهگاه هایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدفمان شود؟ 🔹 زندگی از دو قسمت تشکیل شده است: قله ها و پناهگاه ها در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد خطری جان شما را تهدید نمی‌کند 🔸اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن و قرار گرفتن در اوج باید با چالش قله رو به رو شد و بر آن غلبه کرد