📌 #پنجشنبه_ها_در_محضر_شهدا (۱۸) شهادتم را مدیون تو هستم ... همسر وفادار و مهربانم! سلام، خدا را گواه مےگیرم ڪه اگر نبود همراهے و همدلے شما، بنده به این سعادت دست پیدا نمےڪردم. بارها شما آزموده شدید و در سخت‌ترین شرایط با تمامے ڪمی و ڪاستی‌ها با من همراه بودے و هیچ وقت در انجام ڪار خیر مانع من نشدۍ و حتے مرا تشویق بہ انجام آن ڪردۍ، در صورتے ڪه این همراهے شما سختے زیادۍ بہ همراه داشت و دورے من از خانہ خللی در زندگیمان ایجاد نڪرد و مانند یڪ شیرزن امورات منزل را رتق و فتق ڪردۍ و هر سہ فرزندمان را بہ نحو شایستہ تربیت ڪردۍ و تنها نگرانے شما ڪسب حلال و آوردن لقمہ حلال بر سر سفره بود و مرا توصیہ بہ تقوۍ و دورے از گناه مےڪردۍ و هیچ‌وقت از من راحتے و آسایش دنیا را نخواستۍ و همیشہ بہ فڪر آسایش و راحتۍ خودمان و فرزندانمان بودے. با اینڪه تازه از مأموریت تقریبا یڪ ماهہ جنوب برگشتہ بودم و بعد از ۴ شب ساعت ۱۰ شب مطلع شدم باید بہ سوریہ عازم شوم و این موضوع را به شما گفتم، شما لحظه‌اے درنگ نڪردۍ و فرزند در راهمان هم مانع رفتن من نشد و با روے گشاده از رفتن من براے دفاع از حرم حضرت زینب (س) استقبال ڪردی، این هم آزمون دیگری بود کہ باز هم شما سربلند از آن بیرون آمدۍ. همسر عزیزم! مطالبۍ ڪه عرض ڪردم گوشہ‌اے از دریاے خوبےها و عشق و محبت شما بود. الان ڪہ دارم این وصیتنامہ را مےنویسم خیلے دلتنگ شدم و گریه امانم نمےدهد، بنده لایق شهادت نیستم، اما اگر خداوند متعال بہ این ڪمترین عنایتۍ بڪند و مرگ ما را شهادت در راهش رقم بزند، آن را مدیون تو هستم. وعده ے ما انشاءالله در محضر بی بی زینب(س) و ائمه معصومین. براے تو صبر زینبی را آرزو مےکنم، از طرف من روے فرزندانم را ببوس و به فرزند چهارم بگو این سختےها، آسایشے به همراه خواهد داشت و دلتنگ بابا نباشد. 📚 بخشی از وصیت‌نامه‌ی شهید محمد بلباسی @mohameen