گفتم؛ از حسین چه می‌دانی؟! گفت؛ کربلا و عاشورا و سر بریده و اسارت.. گفتم از راهش چه؟! گفت؛ راهش بماند برای اهلش ، ماییم و ذکر جنونمان! گفتم؛ شمر هم اگر در صفین زخم عمیق تری میخورد شهید می‌شد و شاید الگوی ما قرار میگرفت، اما راهش گم گشت و مسیرش به کربلاء‌ رسید و دستانش به خون آل الله آغشته شد. اگر راه نشناسی، جنون تو را آخرِ کار به امام کُشی وا میدارد!