سلام و درود خداوند بر شمامخاطبین 🌷الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (٢)🌷 سوره فاتحه آیه ۲ ستایش مخصوص خداوندی است كه پروردگار جهانیان است.(۲) 🌺نكته‌ها: 🔹«ربّ» به كسی گفته می‌شود كه هم مالك وصاحب چیزی است و هم در رشد و پرورش آن نقش دارد. 🔹خداوند هم صاحب حقیقی عالم است و هم مدبّر و پروردگار آن. پس همه هستی حركت تكاملی دارد و در مسیری كه خداوند معیّن كرده، هدایت می‌شود. 🔹علاوه بر سوره حمد، چهار سوره‌ی انعام، كهف، سبأ وفاطر نیز با جمله‌ «الْحَمْدُ لِلَّهِ» آغاز گردیده، ولی فقط در سوره حمد بعد از آن‌ «رَبِّ الْعالَمِینَ» آمده است. 🔹مفهوم حمد، تركیبی از مفهوم مدح و شكر است. انسان در برابر جمال و كمال و زیبایی، زبان به ستایش و در برابر نعمت و خدمت واحسان دیگران، زبان به تشكّر می‌گشاید. خداوند متعال به خاطر كمال و جمالش، شایسته‌ی ستایش وبه خاطر احسان‌ها و نعمت‌هایش، لایق شكرگزاری است. 🔹«الحمد لله»، بهترین نوع تشكّر از خداوند است. هر كس در هرجا، با هر زبانی، هرگونه ستایشی از هر كمال و زیبایی دارد، در حقیقت سرچشمه‌ی آن را ستایش می‌كند. البتّه حمد خداوند منافاتی با سپاسگزاری از مخلوق ندارد، به شرط آنكه به امر خداوند و در خط و مسیر او باشد. 🔸خداوند، پروردگار همه‌ی آفریده‌هاست. «وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَیْ‌ءٍ» ‌سوره انعام، آیه 164 🔸 آنچه در آسمان‌ها و زمین و میان آنهاست، پروردگارشان اوست. «رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا» ‌سوره شعراء، آیه 24 🔺حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: «من الجمادات والحیوانات»؛ او پروردگار جاندار و بی‌جان است. «له الخلق والامر تبارك‌الله رب العالمین» هم آفرینش از اوست و هم اداره‌ی آن، و او مربی و پرورش دهنده‌ی همه است. ‌ تفسیر نورالثقلین. 🔹مراد از «عالمین» یا فقط انسان‌ها هستند، مانند آیه 70 سوره حجر كه قوم لوط به حضرت لوط گفتند: «أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمِینَ» آیا ما تو را از ملاقات با مردم نهی نكردیم؟ و یا مراد همه‌ی عوالم هستی است. 🔹«عالَم» به معنای مخلوقات و «عالَمین» به معنای تمام مخلوقات نیز استعمال شده است. از این آیه فهمیده می‌شود كه تمام هستی یك پروردگار دارد و آنچه در جاهلیت و در میان بعضی از ملّت‌ها اعتقاد داشتند كه برای هر نوع از پدیده‌ها خدایی است و آن را مدبّر و ربّ النّوع آن می‌پنداشتند، باطل است. 🌷پیام‌ها: 1⃣ همه ستایش‌ها برای اوست. «الْحَمْدُ لِلَّهِ» ‌ الف ولام در «الْحَمْدُ» به معنای تمام حمد و جنس ستایش است. 2⃣ خداوند در تربیت و رشد هستی اجباری ندارد. زیرا حمد برای كارهای غیر اجباری است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ» 3⃣ همه هستی زیباست و تدبیر همه هستی نیكوست. زیرا حمد برای زیبایی و نیكویی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ» 4⃣ دلیل ستایش ما، پروردگاری اوست. «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» 5⃣ رابطه‌ی خداوند با مخلوقات، رابطه‌ی دائمی و تنگاتنگ است. «رَبِّ الْعالَمِینَ» (نقاش و بنّا هنر خود را عرضه می‌كند و می‌رود، ولی مربّی باید هر لحظه نظارت داشته باشد.) 6⃣ همه‌ی هستی، تحت تربیت خداوند یكتاست. «رَبِّ الْعالَمِینَ» 7⃣ امكان رشد و تربیت، در همه‌ی موجودات وجود دارد. «رَبِّ الْعالَمِینَ» 8⃣ خداوند هم انسان‌ها را با راهنمایی انبیا تربیت می‌كند، (تربیت تشریعی) و هم جمادات ونباتات وحیوانات را رشد وپرورش می‌دهد. (تربیت تكوینی) «رَبِّ الْعالَمِینَ» 9⃣ مؤمنان در آغاز كتاب (قرآن) با نیایش به درگاه خداوند متعال، «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» می‌گویند و در پایان كار در بهشت نیز، همان شعار را می‌دهند كه «آخر دعواهم أن الحمدللّه ربّ العالمین» ‌سوره یونس، آیه 10