اگر آدم آبرومندی در هر جای عالم فرد یا گروهی را دعوت کرده و میهمان نماید بی شک به اندازه توان خود پذیرایی کرده و هیچ دستی را خالی برنمی‌گرداند حال چطور،«ممکن» و «متصور» است «مهربان»ترین،«دارا»ترین،«بخشنده»ترین و خوش قول و خوش حساب‌ترین میزبان هستی به دعا و نیایش، ما را میهمان کند حاجت روا و خشنودمان نسازد!؟ خوشا به حال اولیاء و مقربان الهی که دعوت و میهمانی کریمانه«خدا» را در همه فرصت‌های زندگی «جدی»گرفتند، خواستند و خواندند و گرفتند!! و دریغ و درد بر ما که باب گفت و گو و نیایش را نگشودیم و با حرف ها و کارهای بیهوده، فرصت‌های دعا و خواستن را یکی پس از دیگری، از دست دادیم!! خدایا فدایت شوم آن قدر بزرگ و مهربان و اهل جود و سخایی که دعا و نیایش بندگان را بی پاسخ نمی‌گذاری حتی اگر پس از سالیان دراز،غفلت و لغزش باشد! از این پس هر روز در وقت مشخص یا در هر وقت ممکن می‌آیم، می‌خوانمت، سفره راز و نیازم را صادقانه در محضر تو باز می‌کنم و خوشه‌های لطف و مرحمت تو را می‌چینم و توشه آرامش و برکت زندگی می‌سازم همین ✋