رابطه توحید و غدیر چیست؟ ¤ علی شیرازی اعتقادات، اصلی ترین پایه‎ تکامل و عاقبت به خیری انسان است. مهم ترین اصول و ریشه اعتقادات انسان هم، توحید، عدل، نبوت، امامت ومعاد هستند. در میان این امورِ اصلی، ریشه‌ای‏ترین آن‎ها، توحید است. توحید، یعنی اعتقاد به خدا و کفر به طاغوت. توحید، یعنی حاکمیت ارزش های الهی بر جامعه، و نفی حکومت های طاغوتی، استبدادی و فاسد. توحید یک روش زندگی است. نبوت و امامت جلوه‌ای از توحیدند. سلامت نبوت و امامت، از سلامت توحید سرچشمه می‌گیرد. اگر بخواهیم امامت علی ابن ابیطالب (ع) را بپذیریم و او را و اولیای الهی را مربی و الگوی عملی و رفتاری خود قرار دهیم، در گام نخست باید توحیدمان را درست کنیم. اگر توحیدمان درست شد، اعتقادمان به ائمه هم درست می شود. اگر توحیدمان درست شد، الگوپذیریمان از امیر مومنان هم درست می شود. سبک زندگیمان هم درست می شود. دنیاگریزیمان هم درست می شود. روح عملمان نیز درست می شود. الگو گرفتن در روح عمل است. شکل عمل ما ممکن است با شکل عمل اولیاء الهی بسيار متفاوت باشد، اما روحش يکی است. روح عمل حضرت علی (ع) توجه نکردن به زخارف دنیا بود. توحیدمان اگر درست شد، امامت را می پذیریم، ولایت حضرت امیر (ع) را می پذیریم، الگو بودن ایشان را می پذیریم، دنیاگریزی آن حضرت را می پذیریم و قبول می کنیم که باید به زخارف دنیا توجه نکنیم. توحیدمان اگر درست شد، حرف خدا را، حرف پیامبر خدا را، حرف ولی خدا را و حرف کتاب خدا را می پذیریم. از حرف های مهم قرآن برای مقابله با علاقه به مال و دنیا، انفاق است؛ وقتی توحیدمان درست شد، انفاقمان هم درست می شود، دوری از زخارف دنیایمان هم درست می شود. توحیدمان اگر درست شد، اعتقادمان به غدیر هم محکم می شود. غدیر در نگاه و رفتار و عمل و کردار ما پر رنگ می شود. عشق به غدیر و خطبه خوان غدیر و امام غدیرمان آشکار می گردد. توحید، همان دین است و غدیر روز تکمیل دین و علی ابن ابیطالب (ع)، تبیین گر دین است. غدیر روز تکمیل توحید من و شماست و بدون باور غدیر، توحیدمان نقص دارد. ایمان به غدیر، جزء اعتقادات ماست و اعتقادات، ریشه عاقبت به خیری و عامل سعادت دو سرای هر زن و مرد است. اعتقادات، پایه رشد و تعالی هر انسان کمال طلب است. با توحید و امامت، کمال حاصل می شود و انسان از مرحله سقوط گذر می کند و به سوی نور می رود. نور علی نور می شود. بر ظلمت نفس، خط می کشد و به وادی هدایت الهی قدم می گذارد، و ذوب در نور توحید می گردد. پيامبر خدا (ص) در تبیین نور توحید فرمودند: يا نُورَ النُّورِ ، يا مُنَوِّرَ النُّورِ ، يا خالِقَ النُّورِ ، يا مُدَبِّرَ النّورِ ، يا مُقَدِّرَ النُّورِ ، يا نُورَ كُلِّ نُورٍ ، يا نُورا قَبلَ كُلِّ نُورٍ ، يا نُورا بَعدَ كُلِّ نُورٍ ، يا نُورا فَوقَ كُلِّ نُورٍ ، يا نُورا لَيسَ كمِثلِهِ نُورٌ - اى نورِ نور، اى روشنايى بخش نور، اى آفريدگار نور، اى تدبير كننده نور، اى تقدير كننده نور، اى نورِ هر نور، اى نورِ پيش از هر نور، اى نورِ پس از هر نور، اى نورِ برتر از هر نور، اى نورى كه مانندش نورى نيست! شناخت این نور، حرکت به سوی این نور، ذوب شدن در این نور، درست شدن توحید، و وصل شدن به نور امامت و الگوپذیری از امام منور النور است. پرهیز از زخارف دنیا و محو در عمل علی اعلی است. قالب غدیر، مبین این حقیقت و تبیین کننده توحید و سبک زندگی اسلامی و علوی است. https://eitaa.com/mohtavaschoole