🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت224 گل را برداشتم و نگاهی به اطراف انداختم. داخل مغازه آمدم و با خودم فکر کردم؛ چه کارش کنم که حیف نشود. با وارد شدن چند مشتری سرگرم شان شدم. نیم ساعتی طول کشید تا سرم خلوت شد. تا چشمم به گل افتاد فکری به سرم زد. به طرف مترو راه افتادم جلوی در مترو همیشه یک پیرزن می‌نشست و لیف و گل‌سر می‌فروخت. آن روزها که من هم آن جا کار می‌کردم زیاد همدیگر را می دیدیم و او مدام از بی‌مهری بچه‌هایش می‌گفت. همه‌ی کسانی که می‌شناختنش خاله صدایش می‌کردند. با دیدنش لبخند زدم و گل را به طرفش گرفتم. –بفرمایید خاله. پیرزن صورت پر از چروکش را بالا آورد و نگاهم کرد. –این چیه دختر؟! لبخند زدم. –این گل برای شماست خاله، چشم‌های کم سویش را به گل دوخت. –اینا گرونن دختر چرا... گل را روی بساطش گذاشتم. –خاله من باید زودتر برم خداحافظ. همان طور که از آن جا دور می شدم صدای دعا کردنش را می‌شنیدم. وقتی برگشتم نگاهش کردم دیدم گل را برداشته و با لبخند نگاهش می‌کند. پا تند کردم به طرف مغازه، دعا دعا کردم که مشتری نیامده باشد. نایلون را بالا دادم و با دیدن امیرزاده در جا خشکم زد. " چقدر زود برگشت" روی چهارپایه نشسته بود و منتظر به در نگاه می‌کرد. سلام کردم و خودم را به پشت پیشخوان رساندم. همان موقع یک مشتری وارد مغازه شد. امیرزاده از جایش بلند شد و سرگرمش شد. بعد از رفتن مشتری آرنجش را روی پیشخوان گذاشت و سربه زیر گفت: –مادرم به گوشی تون زنگ زده جواب ندادید. فوری از کیفم گوشی‌ام را بیرون آوردم. –اِ ، نشنیدم. کارم داشتن؟ همان موقع پیامی از طرف ساره آمد بازش کردم. نوشته بود: –اگر مطمئنی پسر خوبیه و دوسش داری زودتر جواب بله رو بده و تمومش کن، چون انگار هلما یه فکرایی تو سرشه. با خواندن پیام هاج و واج به امیرزاده نگاه کردم که گفت: –مثل این که به خونواده تون برای گرفتن جواب زنگ زده، مادرتون گفتن اونا نظرشون مثبته، خواست از شما هم بپرسه اگه نظرتون مثبته برای آخر هفته برنامه ریزی کنیم. تعجب کردم که نپرسید کجا رفته بودم. آن شادابی صبح را نداشت. پر از فکر بود. پرسیدم: –شما از چیزی ناراحتید؟ از روی چهارپایه بلند شد هم زمان سرش را تکان داد و گفت: –بله، خیلی ناراحتم. نگران پرسیدم: –از دست من؟ –اهوم. نگاهم را زیر انداختم. –چرا؟ –چون دوباره پنهون کاری کردید. سرم را بلند کردم. –من؟! سرش را بلند کرد. –بله، چرا نگفتید صبح اونا این جا بودن؟ –کیا؟ کاملا معلوم بود که سعی می‌کند خودش را کنترل کند. فقط با غضب نگاهم کرد و چیزی نگفت. –آهان، ساره و هلما رو می گید؟ راستش اون قدر فکرم درگیر ساره بود که اصلا یادم نبود باید بهتون بگم. –مگه دوست تون چش بود؟ –نمی‌دونم، احساس کردم حالش خیلی خوب نیست، انگار با شوهرش هم به مشکل خورده. دستش را داخل موهایش تاب داد و گفت: –آخ، باز یکی دیگه. این هلمای لعنتی حتما می خواد تو رو هم... فوری گفتم: –حرفا و کارای هلما اصلا برام مهم نیست. یک دستش را داخل جیبش برد و شروع به راه رفتن کرد. –واقعا براتون مهم نیست؟ دفترچه فروش را باز کردم. –چرا باید مهم باشه؟ من فقط نگران ساره هستم. خیلی قاطع گفت: –خوبه، خوشحالم که این طوره، ولی از این به بعد من رو در جریان قرار بدید. دیگه حرفم رو تکرار نکنم. در مورد اون دوست تونم باید با هم صحبت کنیم. "خواستم بگویم تو فقط اخم نکن که دل من ریش میشود، هر کاری بگویی انجام می‌دهم." ولی خیلی آرام فقط گفتم: –بله حتما. لبخند بی‌رمقی زد. –حالا نظرتون در مورد مراسم آخر هفته چیه؟ تپش قلب گرفتم. لیلافتحی‌پور ‌ .•°``°•.¸.•°``°•                               @mojaradan            •.¸        ¸.•       °•.¸¸.•°`       ¸.·´¸.·´¨) ¸.·*¨)      (¸.·´    (¸·´   .·´