یکی از سیره‌های دیگر رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم این بوده است که با بچه‌ها بازی می کردند. می‌فرمودند: من کان عنده صبی فلیتصاب له؛ [۱] کسی که کودکی نزد اوست باید با او کودکی کند. اگر کسی بچه دارد، باید خودش هم بچه شود و با او بازی کند. عارمان نشود. نگوییم من سنم بالاست، چهل پنجاه سال دارم. بنشین با بچه‌ها و نوه هایت بازی کن. یکی از دخترهای امام راحل، گاهی که به محضر ایشان می‌آمد، بچه اش را هم می‌آورد. این بچه خیلی شلوغ کاری می‌کرد. یکی دو بار به خاطر مزاحمت نیاورد. یک بار حضرت امام به دخترشان فرمودند: چرا فرزندت را نمی آوری؟ گفت: مزاحمت می‌کند. شما را اذیت می‌کند. ایشان فرمودند: من حاضرم ثواب عبادتهایم را به شما بدهم و شما ثواب محبت و خدمت به بچه را به من بدهی. اینقدر ارزشمند است. چون این محبت کردن بچه را می‌سازد و یک انسان وارسته تربیت می‌کند. ---------- [۱]: من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص۴۸۳؛ وسائل الشیعة، ج ۲۱، ص۴۸۶. 🇮🇷🆔 @moje_roshangari🇮🇷