زنانِ تماشاچی حماقت محض یعنی آنکه زنان را وارد جایی کنی که فضا و محیط آن، پرخطر و در لبۀ پرتگاه ضد فرهنگی است. جایی که هیچ نسبتی با زن ایرانی مسلمان ندارد و بعد دائم به هیجان آن حضور هم بیفزایی و بخواهی آن را عادی جلوه دهی و به افکار عمومی بفهمانی که کار درستی کرده‌ای. بعد که یکی‌یکی آسیب‌های آن تصمیم و اقدام جاهلانه رو شد، تازه تصمیم جدیدی بگیری که البته دیگر نمی‌توان آن تصمیم را صرفاً متصف به حماقت کرد، بلکه بوی دیگری می‌آید. در یک بازی فوتبال، زنان و مردان حاضر در ورزشگاه، شروع به فحاشی و بی‌ادبی به یکدیگر می‌کنند، آن هم چه فحش‌هایی! حالا در یک اقدام جدید که اتفاقا روکش جذابِ حمایت از حقوق زنان را هم دارد، گفته‌اند که در بازی برگشت همان دو تیم، دیگر مردها را به ورزشگاه راه ندهند و فقط زنان بیایند. آری فقط زنان بیایند و بازیکنان مرد را یکصدا تشویق کنند! آقایان! با چه منطقی مجوز ورود زنان به ورزشگاه‌ها را صادر کردید که حالا به چه کنم چه کنم بیفتید؟ از جو ورزشگاه‌ها، خصوصا در مسابقات فوتبال بی‌خبر بودید؟ که نبودید. اگر سراغ حکم اولی شرع مقدس رفتید که: «اصل حضور زن و مرد در یک مکان عمومی ایراد ندارد»، خوب است بدانید که به جهت زمانه، احکام ثانویه به اقتضائات نو به نوی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، حکمی دیگر که حاکم بر حکم اولی است صادر می‌کند. بماند که اکثر احکام اولیه عام یا مطلق نیستند، بلکه مشروطند. اگر هم به اقتضای نفوذ فرهنگ غربی، این تصمیم را گرفتید، بدانید که سخت اشتباه کرده‌اید. فرهنگ غربی هیچ‌گاه به کار این ملت نیامد. با دست خودتان قتلگاه درست نکنید. از ولنگاری در فضای مجازی چه دیدید که به ولنگاری در ورزش روی آورده‌اید؟ آسیب‌های غیرقابل جبران بی‌فرهنگی در فضای مجازی - که حالا دیگر فقط آسیب نیست، که تبدیل به بحران شده - بس‌مان نبود که آمدید دختر و پسر را یک‌جا در ورزشگاه جمع کردید! آخر و عاقبت این تصمیم‌های نابخردانه چه خواهد بود؟ جز آسیب به نسل جوان؟ جز مشغول کردنشان به کارهای بیخود و پرخطر؟ راستی نمرۀ پیوست‌های فرهنگی‌تان در ورزش چند است؟ @fakhrian_ir