🔰«هنگامى كه «رسول خدا» (ص) رحلت فرمود، «عباس» و «ابو سفيان» به «على» (ع) عرض كردند كه آماده‌اند با او براى خلافت بيعت كنند» (و اين در زمانى بود كه بيعت در «سقيفه» براى «ابو بكر» پايان يافته بود - حضرت نپذيرفت - و اين خطبه را ايراد كرد و در آن، نهى از فتنه و آشوب مى‌كند و از روحيه و آگاهيهاى خود پرده بر مى‌دارد)». ✅خطبه در يك نگاه اين خطبه از معدود خطبه‌هايى است كه از «على» (ع) در غير زمان خلافتش نقل شده است. از مجموع اين خطبه و مقدمه‌اى كه «سيّد رضى» براى آن آورده، به خوبى استفاده مى‌شود كه بعد از رحلت «رسول خدا» (ص)، «ابو سفيان» و «عباس» خدمت آن حضرت آمدند (و شايد عباس به تحريك ابو سفيان آمده بود) و امام (ع) را به قيام تشويق كردند و تقاضا كردند با او به عنوان خليفه بيعت كنند ولى امام (ع) با آگاهى كاملى كه از شرايط‍‌ زمان داشت و دلسوزى خاصّى كه براى بقاى اسلام و در هم شكستن توطئه‌هاى منافقان مى‌نمود نه تنها اين بيعت را نپذيرفت بلكه با عباراتى روشن به آنها هشدار داد كه از اين گونه كارها بپرهيزند. از آن جا كه مى‌دانست افراد ناآگاه يا مغرض به او خرده‌گيريهايى به خاطر سكوتش مى‌كنند به آنها پاسخ داد و در پايان، عشق خود را به مرگ و شهادت و لقاى پروردگار بيان مى‌كند و به علم و آگاهى فراوانى اشاره مى‌نمايد كه از اسرار است و اجازۀ پرده‌بردارى از آن را ندارد. ♻️مراقب فتنه‌انگيزان باشيد! ✔️متن خطبه اى مردم! امواج فتنه‌ها را با كشتيهاى نجات بشكافيد و از راه اختلاف و پراكندگى و دشمنى كنار آييد و تاجهاى تفاخر و برترى جويى را از سر بنهيد! آن كس كه با داشتن بال و پر (يار و ياور) قيام كند يا در صورت نداشتن نيروى كافى، راه مسالمت پيش گيرد و راحت شود رستگار شده است. اين (زمامدارى بر مردم) آبى متعفّن و لقمه‌اى گلوگير است (و اگر فرمان الهى نباشد تن به آن در نمى‌دهم)! (اين را نيز بدانيد) كسى كه ميوه را پيش از رسيدن بچيند همانند كسى است كه بذر را در زمين نامناسب، همچون كوير و شوره زار بپاشد (كه سرمايه و نيروى خود را تلف كرده و نتيجه‌اى عايد وى نمى‌شود!) 🔘امام (ع) فتنه‌ها را به امواج كوبنده و شكننده تشبيه مى‌كند و براى مقابله با آن به استفاده از كشتيهاى نجات توصيه مى‌كند و مراد از كشتيهاى نجات، كشتيهاى محكم و بزرگى است كه توانايى بر شكافتن امواج و رساندن سرنشينان را به ساحل نجات دارد، و منظور در اين جا رهبران الهى و مخصوصا اهل بيت پيامبر (ص) است يعنى آنچه را ما مى‌گوييم گوش كنيد نه آنچه را خود مى‌خواهيد و در تأكيد بر اين معنى، اختلاف و تفاخر و برترى‌جويى گروهى و قبيله‌اى را به راه خطرناكى تشبيه مى‌فرمايد كه بايد هر چه زودتر از آن كناره‌گيرى كرد (توجّه داشته باشيد كه معنى اصلى منافرة، تفاخر دو نفر با يكديگر و سپس به عنوان داورى نزد شخص ثالثى رفتن مى‌باشد). @mola_amiralmomenin_as