الان ایران را داریم. ایران در تلاش است تا چنین سلاحی تولید کند. برنامه آنها در سال 2003 به مدت یک سال متوقف شد، درست بعد از جنگ خلیج فارس، زمانی که آنها فکر می کردند شما، آمریکا، علیه آنها اقدام خواهید کرد، بنابراین متوقف کردند و آن را به یک برنامه مخفی تحت پوشش موسسات تحقیقاتی مختلف غیرنظامی تبدیل کردند. اما آنها ادامه دادند. با اقدامات مختلفی که ما انجام دادیم و تحریم هایی که اعمال شد، آنها متوقف شدند، یا حداقل کاهش یافتند. آمریکایی‌ها تحریم‌ها را به این دلیل اعمال کردند که گفتند «یک دیوانه در قدس هست که اگر کاری نکنیم آنها را بمباران می‌کند» و به این ترتیب ایران پای میز مذاکره آمد. اما آنها پول را روی میز گذاشتند و به یک معامله بد رسیدند. تنها چیزی که به طور قابل اتکایی مانع از دستیابی کشورهای سرکش از توسعه تسلیحات هسته ای شده است، یک تهدید نظامی معتبر یا اقدام نظامی معتبر است. این را می توان با تحریم های فلج کننده اقتصادی ترکیب کرد، اما اینها شرط کافی نیستند. یک شرط ضروری و اغلب شرط کافی، اقدام نظامی معتبر است. هر چه بیشتر صبر کنید، اجرای آن سخت تر می شود. ما بیش از اندازه کافی صبر کرده ایم. من می توانم به شما بگویم که تمام تلاشم را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای انجام خواهم داد. این فقط منافع اسقاطیل نیست، منافع آمریکا و منافع کل جهان است.