فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَاَها، فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَاَها فَهُمْ فِيهَا مُعَذِّبُونَ بهشت را انگار که می‌بینند و در آن غرق نعمتند و آتش دوزخ را انگار به مشاهده نشسته اند و در آن از عذاب می‌شوند. به کسی می ماند بهشت را فرا روی خویش می بیند و نسیم حیات بخش آن بر جانش می گذرد و رایحه شوق آفرین آن در شامه اش می پیچد. و هرم آتش جهنم را بر پشت خویش زبانه های آن را بر کف پای خویش لمس می‌کند. قُلُبُهُمْ مَحْزُونَةٌ دلهایشان غمگین است، ابر اندوه بر آسمان قلبشان سایه انداخته و پنجه های حزن بر جانشان خراش می‌اندازد. https://eitaa.com/joinchat/658571311Ca2df6ab96b