🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷﷽🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 راه و رسـم بنـدگـۍ 🌷فلسفه رکوع🌷 شخصی به امام صادق علیه‌السلام عرضه داشت: «اینکه گردن را در وقت رکوع می‌کشند، چه معنایی دارد؟» حضرت فرمودند: «تأویلش آن است که: «آمَنتُ بِوَحدانِیَّتِکَ وَ لَو ضَرَبْتَ عُنُقِى؛ به وحدانیت تو ایمان آورده‌ام، اگر چه گردن مرا بزنى.» (علل الشرایع، ج 2، ص 59) وقتى كه نمازگزار به ركوع خم مى گردد در حقيقت با عمل خود به ذلّت و خواريش و با ذكر ركوع به عظمت و كبريائى خداوند اعتراف و اقرار مى كند. و اين بهترين نوع تواضع عبد در مقابل مقام كبريائى حق است. به همين خاطر كه او خدا را به عظمت و بزرگى ياد كرد خدا نيز او را در نزد بندگان عزت و بزرگى مى بخشد. در روايتی از امام حسن عسكرى(عليه السلام) آمده كه فرمودند: «چون نمازگزار به ركوع رفت خداوند تبارك و تعالى خطاب به فرشتگان مى فرمايد: اى ملائكه من آيا نمى بينيد بنده نمازگزار چگونه براى بزرگى و عظمت من تواضع مى كند؟ شما را گواه مى گيرم كه هر آينه او را در دار كبريائى و جلال خودم بزرگ سازم» ( بحار الانوار، ج82 ص221). هر چند كه قرب كامل در سجده حاصل مى شود ولی تا موقعی كه ادب خضوع در ركوع كامل نگردد، قرب مطلق بدست نمی آید چون نقص در هر جزئى به كل سرايت مى كند. چنانچه از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) نقل شده كه: «هركس كه وضو و ركوع و خشوعش در نماز كامل نباشد نمازش ناقص است» ( جامع احاديث الشيعه، ج4 ص44). و خلاصه كلام در فلسفه ركوع اين است كه هيچ بنده اى براى خدا به حقيقت ركوع نكند مگر آن كه خداوند تعالى او را به نور جمال خويش بيارايد و در سايه كبريائى خود در آورد و جامه برگزيدگانش بپوشاند. ركوع مرحله اوّل است و سجود مرحله دوّم، هركس كه معنى و حقيقت اوّلى را به جاى آورد شايستگى دوّمى را يافته. پس بايد كه ركوع با خضوع و خشوع كامل باشد تا سجده به تَبَع آن كامل گردد. #قدم_قدم_تا_خدا #قدم_سوم_عمل_به_دستورات_الهی ┄┅┅✿❀✧🌷❁🌷❁🌷✧❀✿┅┅┄ @momenane_ir