🌹 قتل نفس زکیه 🌹 🌺 «نفس زکیّه» یعنی، فرد بی‌گناه، پاک، کسی که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد. در داستان حضرت موسی (ع) وقتی شخصی برخورد او را می‌بیند در اعتراض به کار وی می‌گوید:«اَقَتَلْتَ نَفْساً زَکیَّةً بِغَیْرِ نَفْسٍ.» 📕 (کهف (18)، آیه 74) (آیا جان پاکی را بی آن که قتلی انجام داده باشد، می‌کشی؟» گویا در آستانه ظهور حضرت مهدی (عج) درگیر و دار مبارزات زمینه ساز انقلاب مهدی (عج)، فردی پاکباخته و مخلص، در راه امام (عج) می‌کوشد و مظلومانه به قتل می‌رسد. این رخداد عظیم، طبق بیان روایات بین رکن و مقام در بهترین مکان‌های زمین اتفاق می‌افتد. 📕 (کمال‌الدین، ج 1، ص 330، ح 16) فرد یاد شده از اولاد امام حسن مجتبی (عج) است که در روایات، گاهی از او به عنوان «نفس زکیّه» و «سید حسنی» یاد شده است. 📕 (کتاب الغیبة، ص 445، ح 440) قتل نفس زکیّه، از نشانه‌های حتمی و متصل به ظهور است و هر چند در منابع اهل سنّت نامی از آن برده نشده، ولی در منابع شیعه، روایات آن فراوان و بلکه متواتر است. 📚 (الخصال، ج 1، ص 303، ح 82؛ کتاب الغیبة، ص 435، ح 425؛ الکافی، ج 8، ص 310، ح 483؛ منتخب الاثر، ص 459) از این رو، در اصل تحقق چنین حادثه‌ای به عنوان علامت ظهور شکی نیست؛ هر چند اثبات جزئیات آن و نیز زمان و مکان تحقق آن و ویژگی‌های مقتول، مشکل است. برخی احتمال داده‌اند: مراد از نفس زکیّه، محمد بن عبداللّه بن حسن، معروف به نفس زکیّه است که در زمان امام صادق (ع) در منطقه «احجار زیت» در نزدیکی مدینه کشته شد. این احتمال درست نیست، به چند دلیل: 1. لازمه‌اش این است که پیش از تولد حضرت مهدی (عج)؛ بلکه پیش از آن که امامان از آن خبر دهند، این نشانه رخ داده باشد. 2. در روایات تصریح شده که «نفس زکیّه»، بین رکن و مقام کشته می‌شود و حال آنکه محمد بن عبداللّه بن حسن در منطقه «احجار زیت» (در نزدیکی مدینه) کشته شده است. 3. همان گونه که در روایات اشاره شده قتل نفس زکیّه از نشانه‌های حتمی و متصل به ظهور است؛ حال آنکه محمد بن عبداللّه، سال‌ها پیش از تولد حضرت مهدی (عج) به قتل رسیده است. امام باقر علیه السلام می‌فرماید: «لَیْسَ بَیْنَ قِیامِ قائِمِ آلِ محمد وَ بَیْنَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ اِلاّ خَمْسَ عَشَرَةَ لَیلَة.» 📚 (الارشاد، ج 2، ص 374؛ کتاب الغیبة، ص 445، کمال‌الدین، ج 2، ص 649) (بین ظهور مهدی (عج) و کشته شدن نفس زکیّه، بیش از پانزده شبانه روز فاصله نیست.» محمد بن عبداللّه بن حسن، معروف به نفس زکیّه، در زمان امام صادق (ع) و در سال 145 ه. ق به قتل رسیده و از آن هنگام تا به حال، بیش از ده قرن می‌گذرد و نمی‌تواند علامت متصل به ظهور باشد. به نظر می‌رسد، اموری چون همنامی وی و پدرش با پیامبر اکرم (ص) و پدر گرامی ایشان، شباهت ظاهری، بودن وی از خاندان شریف و بزرگوار امام حسن مجتبی (ع) وجود برخی نشانه‌ها (چون داشتن خالی سیاه بر روی کتف راست)، قیام وی در شرایط سخت و در اوج خشونت بنی امیه و از همه مهم‌تر، شیطنت‌ها و تحریف‌های بنی عباس، سبب گشته بود که مردم به اشتباه بیفتند و گروهی او را مهدی تصور کنند! علاوه بر این، از بعضی قرینه‌ها استفاده می‌شود که خود «نفس زکیّه» و پدرش عبداللّه محض، که شیخ بنی‌هاشم در آن عصر به شمار می‌رفت و نیز برادرش ابراهیم، به ایجاد و تقویت این شبهه در بین مردم دامن می‌زدند و چنین وانمود می‌کردند، گویا مهدی ایشان، همان مهدی موعود است. آنان می‌خواستند از این راه، در رسیدن به قدرت و پیروزی انقلاب خویش و در هم شکستن بنی امیه کمک بگیرند. امام صادق (ع) در همان هنگام، آنان را از این کار بازداشت. 📕 (بحارالانوار، ج 47، ص 131) 🌺🌷 https://eitaa.com/montaaz 🌴ظهور بسیار نزدیک است🌴 🌷 اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج 🌷