🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇 🔶 نهج البلاغه و شرح آن # خطبه ۲۹ # جلسه ۷۳ # بخش ۲ ✨أَيُّهَا النَّاسُ الْمُجْتَمِعَةُ أَبْدَانُهُمْ الْمُخْتَلِفَةُ أَهْوَاؤُهُمْ ✨ 🔸ترجمه : ای مردمی که تن هایشان پیوسته و هوس هایشان پراکنده است . ⭕️ توضیحات تکمیلی : مردمی که بدن های آنان مجتمع است ( در اینجا جمع است) اما از نظر فکر و اندیشه متحد نیستید . جالب این است امیرالمؤمنین به جای اینکه بفرمایند : " المختلفة افکارهم " یا " المختلفة اهدافهم " می فرمایند : المختلفة أهواؤهم . ( هواهای ایشان پراکنده است ) زیرا هوای نفس اقتضای تشتت و پراکندگی دارد . هوای دل این انسان با هوای دل آن انسان به ندرت یکسان می شود و متحد می گردد ؛ اما افکار عُقلایی به خوبی به هم نزدیک می شود . اگر کسانی افکار و اندیشه عقلایی داشته باشند ، افکار عاقلانه همگرایی دارد ؛ یعنی در یک راستا حرکت میکند ؛ چون عقل در همه یکی است . حکم عقل نیز در همه تقریباً یکسان است . حتی اگر افراد عین هم فکر نکنند ، نزدیک به هم فکر می کنند . اگر در یک جمعی درباره موضوعی از افراد مختلف رأی گرفته شود و دیده شود آنها رأیشان به یک سمت و سو حرکت می کند ، دانسته می شود از روی اندیشه پاسخ داده‌اند . اما اگر دیدید هر کسی یک سازی می نوازد ، هرکسی یک پیشنهادی می کند ، پیداست همه عُقَلایی نمی اندیشند . هوای نفس و خواسته دل در کار است . همچنین اگر کسانی برای خدا تصمیم بگیرند و هدف الهی داشته باشند ، اینها متحد می شوند . اینکه حضرت فرموده اند : " الْمُجْتَمِعَةُ أَبْدَانُهُمْ الْمُخْتَلِفَةُ أَهْوَاؤُهُمْ " یعنی مردمی که گرد هم می آیند ، اما یکدل نیستند و اندیشه هایشان کارگر نیست ، ایمانشان یکسان نیست ؛ لذا اظهار نظر و رأی آنها تابع هوای نفس است و همانطور که گفته شد ، هوای نفس منشأ تشتت و پراکندگی است . ✨كَلاَمُكُمْ يُوهِي الصُّمَّ الصِّلاَبَ وَ فِعْلُكُمْ يُطْمِعُ فِيكُمُ الْأَعْدَاءَ✨ 🔸ترجمه : گفته شما سنگ خارا را سست می کند و کرده شما دشمنانتان را آزمند می سازد . 🔸معنی واژگان : ¤ یوهی : از ریشه وَهی به معنای ضعف است . ¤ صُم : سنگ های سخت نفوذ ناپذیر / جمع اَصَم به معنای کر است ( ناشنوا) عرب به سنگ سخت نفوذ ناپذیر به جهت نفوذناپذیری اش می گوید : اَصَم . ¤ صِلاب : جمع صُلب به معنای سخت است . ¤ یُطمِعُ : از باب افعال ( اِطماع : به طمع انداختن) ⭕️ توضیحات تکمیلی : یعنی وقتی دور هم جمع می شوید ، یک حرفهایی می زنید آنچنان محکم و استوار همراه با عصبانیت و غرور که سخن شما دل سنگ را آب می کند . این در زمان سخن گفتن و ادعا کردن است ؛ ولی وقتی زمان عمل فرا می رسد ، به قدری سُستی می کنید که دشمن طمع می کند که به شما حمله کند . دشمن به این اندیشه میفتد که به سرعت می تواند بر شما پیروز شود . ✨تَقُولُونَ فِي الْمَجَالِسِ كَيْتَ وَ كَيْتَ فَإِذَا جَاءَ الْقِتَالُ قُلْتُمْ حِيدِي حَيَادِ! ✨ 🔸ترجمه : چون گرد هم می نشینید ، چنین و چنان کنم سر می دهید و چون جنگ پیش آید ، ملتمسانه آن را از خود می رانید . 🔸معنی واژگان : ¤ کَیت و کَیت : رجز خوانی کردن ¤ حیدی حیادِ : از ریشه حَید به معنای دورشدن ( حیدی : فعل امر و خطاب به مؤنث است ؛ یعنی دورشو!) حَیاده : اسم فعل بر وزن فعاله یعنی دورشو! عرب وقتی می گوید: " حیدی حیاد" که می خواهد خودش را از چیزی دور کند یا چیزی را از خودش دور کند . از حضور چیزی ناراحت است . در مقابل وقتی به استقبال چیزی می رود ، می گوید : "فَیهی فَیاهِ" ⭕️ توضیحات تکمیلی : وقتی دور هم می نشینید از هر دری سخن می گویید و ادعاهای گزاف می کنید ( رجز خوانی می کنید ) وقتی زمان جنگ فرا می رسد ، می گویید : " حیدی حیادِ " = دور شو ما تو را نمی خواهیم . از اینکه جنگی به پا شده ناراحتید . 👈دقت بفرمایید جنگی که حضرت از آن سخن می گویند برای کشورگشایی نبود ؛ بلکه برای دفع شر معاویه بود . 🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇