*🔳 مدینه تا کربلا، همراه سیدالشهداء(5)* *🔲حاجِر: سه شنبه ۱۵ ذی الحجه ۶۰ هجری:* *✍️حضرت نامه‌ای را برای تعدادی از مردم کوفه توسط «قَیس بن مُسهِر» فرستاد* و چنین نوشت: «نامه مسلم بن عقیل که حاکی از اجتماع شما در کمک و طلب حق ما بود به من رسید خداوند به خاطر نصرت و یاریتان پاداش بزرگی نصیبتان کند... هنگامی که فرستاده من «قیس» بر شما وارد شد در کارتان محکم و کوشا باشید، من همین روز‌ها به شما می‌رسم.» «قیس» را در میان راه دستگیر کردند. او به ناچار نامه امام را پاره کرد تا از مضمون آن آگاه نشوند. سپس او را به قصر دارالاماره نزد عبیدالله بردند. از او خواستند نام افرادی که به حسین علیه السلام نامه نوشته اند افشا کند و یا در برابر مردم به حسین علیه السلام و پدر و برادرش دشنام دهد. او بالای قصر رفته و ضمن تمجید از حضرت علی علیه السلام و فرزندانش و معرفی خویش، ابن زیاد و یارانش را نفرین کرد و خبر از حرکت حضرت به سوی آنان داد و از مردم خواست دعوت امام حسین علیه السلام را اجابت کنند. از این رو عبیدالله دستور داد او را از بالای قصر به پایین انداختند و بدنش قطعه قطعه شد و این چنین به شهادت رسید. از سخنان امام حسین در بین راه مکه تا کربلا: «فَاِنّی لا اَرَی المَوت اِلاّ سَعادَة وَلَا الحَیاةَ مَع الظّالِمینَ اِلاّ بَرَماً»؛ من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمگران را جز ننگ نمی‌دانم. *📚منبع: کتاب مدینه تا کربلا، همراه سیدالشهداء* https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c