⭕️ سیره امام علی(ع) دربرابر مخالفان سیاسی وفکری 🔻امير المؤمنين با خوارج - که آن حضرت را تکفیر می کردند- در منتهى‏ درجه آزادى و دموكراسى رفتار كرد. 🔻او خليفه است و آنها -شهروندش-؛ هر گونه اعمال سياستى برايش مقدور بود اما او زندانشان نكرد و شلاقشان نزد و حتى سهميه آنان را از بيت المال قطع نكرد، به آنها نيز همچون ساير افراد مى ‏نگريست. 🔻اين مطلب در تاريخ زندگى على عجيب نيست. اما چيزى كه در دنيا كمتر نمونه دارد-این بود که : - آنها در همه جا در اظهار عقيده آزاد بودند و حضرت خودش و اصحابش با عقيده آزاد با آنان روبرو مى‏ شدند و صحبت مى‏ كردند، طرفين استدلال مى‏ كردند، استدلال يكديگر را جواب مى‏ گفتند. 🔻شايد اين مقدار آزادى در دنيا بى ‏سابقه باشد كه حكومتى با مخالفين خود تا اين درجه با دموكراسى رفتار كرده باشد. 🔻مى‏ آمدند در مسجد و در سخنرانى و خطابه على ، پارازيت ايجاد مى‏ كردند. 🔻روزى امير المؤمنين بر منبر بود. مردى آمد و سؤالى كرد. على بالبديهه جواب گفت. 🔻يكى از خارجيها از بين مردم فرياد زد: «قاتَلَهُ اللَّهُ ما افْقَهَهُ» (خدا بكشد اين را، چقدر دانشمند است!). 🔻ديگران خواستند متعرضش شوند اما على فرمود: رهايش كنيد، او به من تنها فحش داد. 🔻خارجيها-مخالفین فکری و سیاسی امام علیه السلام- در ابتدا آرام بودند و فقط به انتقاد و بحثهاى آزاد اكتفا مى‏ كردند. رفتار على نيز درباره آنان همان‏طور بود كه گفتيم؛ يعنى به هيچ وجه مزاحم آنها نمى ‏شد و حتى حقوق آنها را از بيت المال قطع نكرد. 🔻اما كم كم كه از توبه على(ع) مأيوس گشتند روششان را عوض كردند و تصميم گرفتند دست به انقلاب بزنند...امنيت راهها را سلب كردند، غارتگرى و آشوب را پيشه كردند . مى‏ خواستند با اين وضع دولت را تضعيف كنند و حكومت وقت را از پاى درآورند. 🔻اينجا ديگر جاى گذشت و آزاد گذاشتن نبود، زيرا مسأله اظهار عقيده نيست بلكه اخلال به امنيت اجتماعى و قيام مسلحانه عليه حكومت شرعى است. 🔻لذا على آنان را تعقيب كرد و در كنار نهروان با آنان رودررو قرار گرفت. خطابه خواند و نصيحت كرد و اتمام حجت نمود. 🔻آنگاه پرچم امان را به دست ابو ايوب انصارى داد كه هركس در سايه آن قرار گرفت در امان است. 🔻از دوازده هزار نفر، هشت هزارشان برگشتند و بقيه سرسختى نشان دادند. به سختى شكست خوردند و جز معدودى از آنان باقى نماند. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c