📚ادامه شـــــــرح خـطبــه 1 نـهـج‌البـــــلاغـه (آیت الله مکارم) 💎 *شناخت خدا* 💎 🌼🍀 *توحید ذات و صفات خداوند* 🍀🌼 ⬅️ در جمله پنجم، مى فرماید: 🔻 🍀 *«کمال اخلاص براى او، نفى صفات ممکنات از اوست»* 🍀 🔰 به تعبیر دیگر، در مرحله قبل، سخن از اخلاص به طور اجمال بود و در این جا که اخلاص به مرحله کمال مى رسد، 🔰 جنبه تفصیلى پیدا مى کند و دقیقاً روشن مى شود که براى اخلاص در توحید باید هر گونه صفاتى را که مخلوق دارد از او نفى کرد، 🔰 خواه این صفت، داشتن اجزاى ترکیبى باشد یا غیر آن. 🔰 چه این که مى دانیم تمام ممکنات حتّى عقول و نفوس مجرّده نیز در واقع مرکّبند. 🔰 (حداقل ترکیبى از وجود و ماهیت) حتّى مجرّدات، یعنى موجودات مافوق مادّه نیز از این ترکیب برکنار نیستند. 🔰 و امّا موجودات مادّى، همه داراى اجزاى خارجى مى باشند، 🌸 *ولى ذات پاک خداوند نه اجزاى خارجى دارد و نه اجزاى عقلى،* 🌸 ⬅️ نه در خارج قابل تجزیه است و نه در فهم و درک ما،➡️ ⬅️ و *کسى که به این حقیقت توجّه نکند توحید خالص را نیافته است.* و مى فرماید:🔻 ✅ کمال توحیدش نفى صفات از اوست، نه به معناى نفى صفات کمالیه است، ✅ ⬅️ چرا که تمام صفات کمال اعمّ از علم و قدرت و حیات و غیر آن همه از آن اوست، ⬅️⬅️ بلکه منظور صفاتى است که ما همیشه به آنها خو گرفته ایم و آنها را شناخته ایم یعنى صفات مخلوقات که همه جا آمیخته به نقص است. 🔰 مخلوقات داراى علم و قدرتند امّا علم و قدرتى ناقص و محدود و آمیخته با جهل و ضعف و ناتوانى، در حالى که ذات پاک خداوند از چنین علم و قدرتى منزّه است. 🔰 اضافه بر این، صفات مخلوقات همیشه از ذات آنها جداست، یا به تعبیر دیگر صفاتى است زاید بر ذات. 🔰 انسان چیزى است و علم و قدرت او چیز دیگر و به این ترتیب وجود او مرکّب از این دوست، 🔰 در حالى که صفات خدا عین ذات اوست و هیچ گونه ترکیبى در آن جا راه ندارد. ⬅️⬅️ *در حقیقت بزرگ ترین خطر در مسیر توحید و خداشناسى، افتادن در وادى «قیاس» است.* ➡️➡️ 🔰 یعنى مقایسه صفات خدا با صفات مخلوقات که آمیخته به انواع نقص ها و کاستى هاست و یا اعتقاد به وجود صفات زاید بر ذات است، آن گونه که اشاعره (گروهى از مسلمانان) به آن گرفتار شده اند. 🔰🌸🔰🌸🔰🌸🔰 https://eitaa.com/montazeraan_zohorr