هفتم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- نوع انفاق و مورد و راه آن را بايد از مكتب وحى آموخت. 2- سؤال مردم، زمينه‌ى نزول پاسخ از طرف خداوند است. 3- انفاق، شامل كارهاى كوچك و بزرگ مى‌شود. 4- مال و دارايى دنيا، در دست افراد با ايمان، مايه‌ى خير است. 5- انفاق بايد از چيزهاى خوب ومرغوب باشد. 6- انفاق، تنها در امور مالى نيست، هر نفع و بهره‌اى را در برمى گيرد. 7- بهترين مورد انفاق، والدين و بستگان هستند. 8- انفاق به خويشان، مايه‌ى استحكام پيوندهاى خانوادگى، و انفاق به ديگران، سبب جبران كمبودهاى مالى و عاطفى نيازمندان و برطرف نمودن اختلاف طبقاتى است. 9- حكيم كسى است كه در پاسخ، به چيزى اشاره كند كه سؤال كننده از آن غافل است. در آيه از جنس انفاق سؤال شد، خداوند مورد را معيّن نمود. 10- اسلام، به طبقه‌ى محروم توجّه خاصّى دارد. 11- عمل صالح، هرگز ضايع نمى‌شود. خواه آشكار صورت گيرد يا مخفيانه، كم باشد يا زياد. 12- ايمان به آگاهى خداوند از عمل ما، بهترين تشويق است.