"و از علی بن مهزیار است که گفت: به حضرت ابوالحسن صاحب العسکر امام هادی (علیه السلام) نامه نوشتم واز او درباره فرج پرسیدم، در جواب نوشت: هرگاه صاحب شما از سرزمین ظالمین غیبت کرد، متوقع فرج باشید(۳۱۹). و از احمد بن اصحاق بن سعد الاشعری منقول است که گفت: بر حضرت ابومحمد حسن بن علی عسکری (علیه السلام) داخل شدم وتصمیم داشتم درباره جانشین بعد از خودش سؤال کنم، پس خود آن حضرت سخن را آغاز کرد وفرمود: ای احمد بن اسحاق! به درستی که خداوند - تبارک وتعالی - از هنگام خلقت آدم ونیز تا هنگام برپایی قیامت زمین را هیچ گاه از حجت خود بر خلق خالی نگذاشته ونخواهد گذاشت، به حجت الهی بلا را از اهل زمین دور می سازد وبه (برکت) او باران فرو می بارد وبه او برکات زمین را بر می آورد. پرسیدم: یابن رسول الله! پس امام وخلیفه بعد از شما کیست؟ برخاست وبا عجله به اندرون خانه رفت، سپس بیرون آمد در حالی که کودکی سه ساله که صورتش مانند ماه شب چهارده بود بر شانه داشت، آن گاه فرمود: ای احمد بن اسحاق! اگر بر خداوند (عزّ وجلّ) وحجت هایش عزیز نبودی این فرزند را به تو نشان نمی دادم، او همنام رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) هم کنیه آن جناب است که زمین را پر از قسط وعدل کند در حالی که پرشده باشد از جور وظلم. ای احمد بن اسحاق! مثل او در این امت مثل خضر وذوالقرنین است به خدا سوگند! او غیبتی خواهد داشت که در آن از هلاکت نجات نمی یابد مگر آن که خداوند (عزّ وجلّ) او را به اقرار واعتقاد به امامتش ثابت بدارد، وبه دعا کردن برای تعجیل فرجش توفیق دهد"